Η οργάνωση τηs φυσιγγιοθήκης!

Στο ξεκίνημα μιας κυνηγετικής εξόρμησης, υπάρχει συχνά ένας προβληματισμός και μία αμηχανία για το... πόσα και ποια φυσίγγια θα κουβαλήσουμε στο γιλέκο ή στη φυσιγγιοθήκη μας.

Είναι φορές μάλιστα που άλλοτε φλερτάρουμε με την «υπερβολή» κουβαλώντας δεκάδες φυσίγγια που καταπονούν το σώμα μας, και άλλοτε πέφτουμε σε ένα πέρασμα και... ξεμένουμε! Τα περισσότερα «λάθη» εκτίμησης με τα φυσίγγια γίνονται στα κυνήγια της μπεκάτσας από τη μια και της τσίχλας από την άλλη, ιδιαίτερα στο «περπατητό»...

Η... οργάνωση μιας φυσιγγιοθήκης πρέπει επίσης να απαντάει αποτελεσματικά και στο ενδεχόμενο η μέρα μας να εξελιχθεί σε ένα «μεικτό» κυνήγι ή σε απρόβλεπτες θηραματικές συναντήσεις, όπου κανείς δεν θα ήθελε να βρεθεί απροετοίμαστος... να αδράξει τις ευκαιρίες!

Ας δούμε λοιπόν τις υποθέσεις «εργασίας» που θα μπορούσαν να γίνουν...

Τσίχλες στο περπατητό...
Στο «περπατητό» της τσίχλας η φυσιγγιοθήκη πρέπει να είναι γεμάτη με ψιλά φυσίγγια, 8άρια, 9άρια ή και 10άρια ακόμη... Αν προβλέπεται μεγάλη και πολύωρη διαδρομή, μία φυσιγγιοθήκη πιθανόν να μη φτάνει! Στην περίπτωση αυτή μπορούμε να έχουμε διπλή φυσιγγιοθήκη ή και ένα σακουλάκι που περνιέται μπροστά στη ζώνη. Συνήθως παίρνει μέσα περίπου δύο κουτιά φυσίγγια (σύνολο 50). Στο «περπατητό» προτιμώ να φοράω τη ζώνη ανάποδα, δηλαδή το δέσιμο να είναι μπροστά, ενώ το σακουλάκι κρεμασμένο ανοιχτό από κάτω, ώστε να παίρνω γρήγορα τα φυσίγγια. Επιμένω να «δουλεύω» κυρίως το σακουλάκι, με τη φυσιγγιοθήκη να έχει τον ρόλο της «ρεζέρβας»... Και πάντα στο αριστερό μέρος της φυσιγγιοθήκης, τα δύο τελευταία φυσίγγια... είναι μονόβολα!

Στα μέρη μου είναι αρκετά συχνό το φαινόμενο, με τις τουφεκιές της «παγάνας» στις τσίχλας, να προγκάνε μέσα στον κουμαρόλογγο... και αγριογούρουνα. Φανταστείτε μια Κυριακή μέρα του Δεκέμβρη, να βρεθείτε αντιμέτωποι με ένα μονιά που σας κοιτάζει ξαφνιασμένος, και να έχετε μόνο 10άρια!

Με τη φυσιγγιοθήκη και το σακουλάκι που προτείνω, όλο το βάρος πέφτει απευθείας στη λεκάνη και τα πόδια. Σε αυτό το κυνήγι επίσης με τις πολλές τουφεκιές μπορεί να υπάρξει και ένας «συνδυασμός» φυσιγγιοθήκης και γιλέκου ή και τα τρία ταυτόχρονα μαζί (σακουλάκι, γιλέκο και φυσιγγιοθήκη.)

Το γιλέκο...
Με το γιλέκο μπορούμε να μεταφέρουμε στις τέσσερις θήκες (δύο δεξιά και δύο αριστερά) 50 περίπου φυσίγγια, ενώ δύο ακόμα κουτιά μπορούν να «αναπαύονται» στη σακούλα της πλάτης... Ωστόσο, μια τέτοια «διευθέτηση» προϋποθέτει και ένα μεγάλο βάρος, που καλείται να απορροφήσει ολόκληρο η σπονδυλική στήλη! Δεν είναι κάτι που το συνιστώ, ιδιαίτερα εγώ που με πρόβλημα σε δυο σπονδύλους αντιμετωπίζω το γιλέκο ως κάτι... απαγορευτικό για πολύωρη μεταφορά μεγάλης ποσότητας φυσιγγίων.

Προσωπικά μπορεί να το χρησιμοποιήσω στο καρτέρι της τσίχλας ή για να τοποθετήσω 4-5 το πολύ... σπέσιαλ φυσίγγια. Φτάνοντας στο καρτέρι, μπορούμε να κρεμάσουμε το γιλέκο μπροστά μας σε μία βολική θέση (σε ένα κλαρί), ώστε να παίρνουμε εύκολα τα φυσίγγια.

Η λύση που εγώ έχω επιλέξει, είναι σακουλάκι δετό στη μέση που παίρνει δύο κουτιά φυσίγγια... Βάζω και καμιά δεκαριά στην τσέπη και συμπληρώνω τον αριθμό 60. Το όριο κάρπωσης είναι 25 τσίχλες και αν λάβουμε υπόψη ότι οι επιτυχίες για ένα καλό τουφέκι είναι περίπου τρία φυσίγγια - μία τσίχλα, εκτιμώ πως έτσι λίγο-πολύ... είμαστε «καλυμμένοι».

H μπεκάτσα...
Στην μπεκάτσα, μια φυσιγγιοθήκη ή ένα γιλέκο με 10 -15 φυσίγγια καλύπτει όλα τα ενδεχόμενα... Το μεγάλο βάρος είναι απαγορευτικό και άχρηστο, γι΄ αυτό και προσωπικά προτιμώ το σακουλάκι (με δύο θήκες) στη ζώνη του παντελονιού... Αν κυνηγάω με δίκαννο κουβαλάω μαζί μου λιγότερα από 15 φυσίγγια, όμως στην μπροστά θήκη υπάρχουν πάντα δύο, τουλάχιστον, μονόβολα!

Στην πίσω θήκη βάζω το πολύ δέκα φυσίγγια διασποράς, μαζί με τρία - τέσσερα 6άρια ή 7άρια με μάλλινη τάπα. Τα φυσίγγια της μάλλινης τάπας μπορεί να χρειαστούν για δεύτερο φυσίγγι στην μπεκάτσα ή για φάσες και κάποιο παπί, αν κυνηγάτε όπως εγώ σε μέρη που όλα αυτά συνυπάρχουν.

Το απρόβλεπτο..
Στα εδάφη που κυνηγιέται η μπεκάτσα πρέπει να είναι κανείς ελαφρύς και ευκίνητος... Προτιμώ να μείνω μία φορά από φυσίγγια, παρά να κουβαλάω εκατό φορές άχρηστο βάρος.

Κάθε φορά βέβαια που ξεκινάει ένα κυνήγι, καιροφυλαχτεί και το απρόβλεπτο! Πάνω στο βουνό ή βαθιά στα ρουμάνια του δάσους, η μέρα μπορεί να σου επιφυλάξει από γερακότσιχλες και φάσες, μέχρι λαγό, αλεπού ή και αγριογούρουνο...

Η φυσιγγιοθήκη λοιπόν πρέπει να οργανωθεί με τέτοιον τρόπο, ώστε το κατάλληλο φυσίγγι ? «μπαλαντέρ» να έρχεται γρήγορα και εύκολα στο χέρι μας.

Για να γίνει όμως αυτό, θα πρέπει από πριν να έχουμε τοποθετήσει τα φυσίγγια με τέτοιον τρόπο, ώστε οι κινήσεις να γίνονται αυτόματα, μηχανικά και χωρίς σκέψη! Ενα κόλπο που με βολεύει, ώστε πάντα το χέρι μου να πηγαίνει στην ομάδα φυσιγγίων που θέλω, είναι το «ανάποδο» δέσιμο της φυσιγγιοθήκης μπροστά στην κοιλιά μου...

Εκεί που είναι η αγκράφα δημιουργείται ένα κενό πέντε περίπου πόντων, που είναι και... το χώρισμα μεταξύ ψιλών και χοντρών φυσιγγίων. Στην μπεκάτσα, φοράω μερικές φορές μία φυσιγγιοθήκη με 20 θέσεις φυσιγγίων.

Ξεκινώντας από δεξιά, τοποθετώ τα ψιλά σκάγια διασποράς... Μετά, αφήνω δύο θέσεις κενές* και βάζω τρία - τέσσερα 6άρια με μάλλινη τάπα. Επειτα, αφήνω δύο θέσεις κενές και βάζω μονόβολα (έτσι τα μονόβολα είναι πάντα αριστερά της αγκράφας στις δύο πρώτες θέσεις). Τις κενές θέσεις τις αφήνω πάντα... κενές, για να ξεχωρίζω εύκολα με την αφή τα διαφορετικά φυσίγγια.

ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΑΤΕ;
Η ιδανική ζώνη θερμοκρασίας για τα φυσίγγια και την πυρίτιδα είναι μεταξύ 10 και 25 βαθμών Κελσίου, δηλαδή θερμοκρασία ενός σπιτιού. Οι ακραίες θερμοκρασίες αλλοιώνουν την πυρίτιδα και τα υλικά του καψυλλίου και ενδέχεται να τα αδρανοποιήσουν.

Αποφεύγετε, λοιπόν, την αποθήκευση φυσιγγίων σε σημεία που υπερθερμαί-νονται, όπως είναι τα πατάρια και σημεία δίπλα στα σώματα θέρμανσης.

Μπάμπης Γκαβάς
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Μπάμπης Γκαβάς

απο:www.ethnos.gr