Ορεινή πέρδικα Alectoris graeca

Πέρδικα... Η λεβεντοπερπατοΰσα Ρήγισσα των Ελληνικών βουνών ξεπηδά περήφανα μέσα από θρύλους και παραδόσεις, για να δηλώσει με το δικό της τρόπο τη διαχρονική παρουσία της σε μια χώρα που τη γέννησε, την αγάπησε και την τραγούδησε, ίσως όσο κανένα άλλο πουλί στον κόσμο. Ακουμπώντας τις φτερούγες της πάνω στην ποίηση, που της αφιέρωσε έμμετρους διθυράμβους, ατενίζει αγέρωχα τον κυνηγό, δείχνοντας καρτερικότητα και προκλητική ψυχραιμία για εκείνες τις μεταξύ τους αναμετρήσεις, που πολύ περισσότερο την ηρωοποιούν, παρά την υποβιβάζουν. Συνεχίζοντας να γοργοπερπατά μ' εκείνο τον ξεχωριστό της τρόπο στις κοφτές πλαγιές και τα γκρέμια των βουνών, περιπλανιέται ξανά και ξανά σ' ατέλειωτες περιπέτειες, αφήνοντας όλους εμάς να τη σκεφτόμαστε με τρόπο μυστηριακό, αποδεχόμενοι συγκαταβατικά τη δικαιολογημένη υπεροψία της..

Η Μυθολογία τη θέλει όμορφη νύμφη, της οποίας τα θέλγητρα ενόχλησαν τη μητέρα των Θεών, Ήρα, που τη γκρέμισε από την Ακρόπολη. Η Παλλάδα Αθηνά όμως τη λυπήθηκε και τη μεταμόρφωσε σε πουλί, για να σωθεί. Αυτό το πουλί γέμισε από τότε τα ελληνικά βουνά, που αντιλαλούσαν από το κελάηδημα της. Οι αρχαίοι μας πρόγονοι είχαν ξεχωρίσει τα δύο συγγενικά είδη πέρδικας, κυρίως από το κελάηδημα, γεγονός που επιβεβαιώνει και ο Θεόφραστος, λέγοντας πως οι πέρδικες "εντεύθεν του κορυδαλλού κακαβίζουν (δηλαδή κακαρίζουν), ενώ οι άλλες τιτιβίζουν". Ο Αριστοτέλης το "κακάρισμα" το έλεγε "κακά-βισμα", υποστηρίζοντας πως οι πέρδικες παράλλασσαν τη φωνή τους.

Στον αθλητισμό και γενικά στο στίβο, όλα τα αθλήματα είναι δύσκολα. Ο βαθμός δυσκολίας όμως, που έχει το δέκαθλο, νομίζω είναι ο μεγαλύτερος. Ο δεκαθλητής είναι το αποκορύφωμα της ανθρώπινης προσπάθειας. Όλα τα κυνήγια είναι αθλητισμός και όλα έχουν τις δυσκολίες τους, αλλά η ορεινή πέρδικα έχει τις περισσότερες δυσκολίες και θα σας το εξηγήσω με λεπτομέρειες. Όσοι έχουν κυνηγήσει πριν από χρόνια, όταν δεν υπήρχαν οι δρόμοι που έφτιαξε η ΕΟΚ για διευκόλυνση της κτηνοτροφίας, για να βγεις από τους πρόποδες του βουνού στη κορυφή για πέρδικες, ήταν χρονοβόρο και πολύ δύσκολο. Στη προσπάθεια τους αυτή, ο κυνηγός και το σκυλί του, σπαταλούσαν τις μισές τους δυνάμεις.

Υπάρχουν τόσα πολλά στον κόσμο για όλους μας,
αν μόνο είχαμε μάτια να τα δούμε και καρδιά να τ' αγαπήσουμε ,
ψυχή και βούληση να τα σεβαστούμε
και χέρια να μαζέψουμε για μας ότι δικαιούμαστε και πρέπει μόνο .....

απο: www.gpeppas.gr