Το κυνηγόσκυλο έχει τη δυνατότητα να αναπτύξει με ακρίβεια όλες τις φυσικές του ικανότητες με την κατάλληλη βοήθεια από τον κυναγωγό του.
Για να τον βοηθήσει να οργανωθεί όσο πιο γρήγορα γίνεται, ο κυνηγός πρέπει να υιοθετήσει μία μέθοδο που θα εξηγεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στον σκύλο του, πως να βρίσκει το θήραμά του και στην προκειμένη περίπτωση την μπεκάτσα. Όπως η πλειοψηφία των καθαρόαιμων κυνηγόσκυλων, έτσι και το δικό σας, έχει βρει από μόνο του τον καλύτερο τρόπο έρευνας στην πεδιάδα και δεν είναι άλλος από μία κανονική, διασταυρούμενη αναζήτηση.
Με ευνοϊκό άνεμο, καταλαβαίνει γρήγορα πως, μετακινούμενο πλευρικά και σε συγκεκριμένη απόσταση σε σχέση με το αφεντικό του, θα είναι περισσότερο αποτελεσματικό.
Το κυριότερο εδώ, είναι η απουσία εμποδίων που περιορίζουν την αντίληψη της οσμής των θηραμάτων.
Έτσι, ο σκύλος έχει τη δυνατότητα να αναπτύξει με ακρίβεια όλες τις φυσικές του ικανότητες.
Επίσης, προσθέστε και το γεγονός πως στην πεδιάδα, ο σκύλος αναφέρεται στη θέση του κυρίου του, τον οποίο μπορεί να εντοπίσει με την άκρη του ματιού του όποτε θελήσει, ενώ στο δάσος, πρέπει πρώτα να προσπαθήσει να τον ξαναβρεί, για να μπορέσει να τον παρατηρήσει.
Αντιλαμβανόμαστε, λοιπόν, ότι ένας «αρχάριος» σκύλος δεν μπορεί πάντοτε, μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον, να αναδείξει τις αρετές του, ενώ μπορεί κάλλιστα να το καταφέρει σε εδάφη χωρίς εμπόδια.
Ας υποθέσουμε ότι ο κυνηγός διαπιστώνει πως το Σέττερ του τρέχει εκεί όπου μπορεί να περάσει ευκολότερα, προσπερνώντας ταχύτατα τα μονοπάτια και αδιαφορώντας για τα σημεία με πυκνή βλάστηση, προκειμένου να βρεθεί εκεί όπου το έδαφος δεν έχει πλέον εμπόδια. Το πρόβλημα είναι πως το θήραμα -στην περίπτωσή μας η μπεκάτσα- φωλιάζει εκεί ακριβώς, δηλαδή στους πυκνούς θάμνους που ο σκύλος παραμέλησε.
Τι μπορείτε να κάνετε
Κατ' αρχήν, πρέπει να εξασφαλίσετε οπτική επαφή με το σκύλο σας, διότι, συνήθως, όταν αυτός και ενώ διατρέχοντας με ταχύτητα, ακολουθεί τα μονοπάτια, δυσκολεύεται να ξαναβρεί τον κυνηγό, ο οποίος στο μεταξύ μπορεί να έχει προσπεράσει τις θέσεις που βρίσκονται τα θηράματα.
Όσο κυνηγάτε, είναι χαμένος χρόνος να προσπαθείτε να ανακτήσετε τον σκύλο καλώντας τον δυνατά και πολλές φορές με μεγάλο εκνευρισμό.
Ξεκινήστε την εκπαίδευση σε μία περιοχή χωρίς εμπόδια, χωρίς να τον αφήσετε να απομακρυνθεί πολύ. Εσείς ακινητοποιηθείτε και φωνάξτε τον. Κάνετέ τον να επιστρέψει σε εσάς, προκειμένου να τον στείλετε στη σωστή κατεύθυνση, εκεί δηλαδή που βρίσκεται ο θάμνος που πρέπει να ερευνήσει. Ακολουθήστε τον, σταματήστε, καλέστε τον και ξαναστείλτε τον.
Ξεκινήστε έτσι για τα πρώτα 100-150 μέτρα, αυξάνοντας όλο και περισσότερο την απόσταση μεταξύ των σταθερών σημείων, μέχρις ότου ο σκύλος συνηθίσει στη ρουτίνα του και να επιστρέφει σε μία σχετικά προκαθορισμένη απόσταση, προκειμένου να ξαναγυρίσει στον κυναγωγό του.
Η σωστή έρευνα
Φυσικά, η ταχύτητα της κατανόησης των παραπάνω, εξαρτάται από την ποιότητα του σκύλου, δηλαδή από την ευφυΐα του και από τα εσωτερικά του χαρίσματα σε σχέση με το κυνήγι στο δάσος, γιατί και σ' αυτόν τον τομέα ορισμένα ζώα είναι πολύ πιο προικισμένα από κάποια άλλα.
Επίσης, πρέπει από τη στιγμή που το Σέττερ θα αρχίσει να υιοθετεί μία αποτελεσματική τεχνική αναζήτησης, να δημιουργήσετε τον παράγοντα που θα απελευθερώσει την αυτονομία του.
Αυτός δεν είναι άλλος από τη συνάντησή του με το θήραμα, και αν είναι δυνατόν, τη γρήγορη σύλληψή του, πράγμα που θα εδραιώσει στο ζώο την πεποίθηση, ότι δρα πλέον σωστά και ότι θα προσπαθήσει και στο μέλλον να κάνει το ίδιο πράγμα.
Το ιδανικό είναι να μάθει το κυνηγόσκυλο τη σωστή μέθοδο έρευνας, πριν έρθουν οι μπεκάτσες. Γι' αυτό, η παρουσία μερικών στητών θηραμάτων, είναι αρκετά χρήσιμη. Μετά τα πρώτα του θηράματα, ο σκύλος αρχίζει να τα καταφέρνει μόνος του.
Ερευνά την περιοχή, σε συνεχόμενες οβάλ τροχιές, όλο και πιο κανονικές και ξαναβρίσκει μόνος το αφεντικό του, επανεμφανιζόμενος σε τακτά διαστήματα.
Ο κυνηγός προχωρεί αργά και δεν σταματά παρά μόνον όταν είναι αναγκαίο (π.χ. σε περίπτωση αλλαγής τομέα), για να ξαναστείλει τον «βοηθό» του στη νέα κατεύθυνση, ή για να τον παροτρύνει να εξερευνήσει έναν καλό τομέα.
Έτσι, ο σκύλος σας θα είναι έτοιμος να αντιμετωπίσει την πρώτη του σεζόν της μπεκάτσας, επωφελούμενος από τα πρώτα κιόλας πουλιά που θα συναντήσει. Και εσείς δεν θα περιμένετε το τέλος της κυνηγετικής περιόδου για να του μάθετε τη σωστή αναζήτηση του θηράματος.
Του Νίκου Διαμαντόπουλου
απο:www.go-outdoor.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου