ΤΟ ΤΡΥΓΟΝΙ (Streptopelia turtur)

Κάποια χρόνια αλλοτινά , καθώς περιδιάβαινα στις ρεματιές ανάμεσα σε μεγάλους θάμνους και πυκνόφυλλα δέντρα , άκουγα τη χαρακτηριστική φωνή των τρυγονιών να ξεχωρίζει , απ' των άλλων πουλιών . Ένα μαλακό και μονότονο γουργουρητό , που επαναλαμβανόταν σχεδόν βουιστό «τουρ τουρ τουρ » . Απ ' αυτό τον ήχο πήρε και την ονομασία του στα λατινικά turtur.

Tο τρυγόνι των δασών και όχι μόνο , είναι ένα θήραμα παραδοσιακό στην πατρίδα μας. Το τρυγόνι ξεχειμωνιάζει στη Σενεγάλη , στην Τυνησία , Μαρόκο, Σουδάν,Αιθιοπία κλπ Επανακάμπτει από τον Ατλαντικό στη Συρία και στη Δ Σιβηρία. Βιότοποι με φωλιές υπάρχουν κανονικά στη Μ Βρετανία. Εμφανίζεται στην Ιβηρική χερσόνησο και στην Ελλάδα , Ιταλία , την άνοιξη.

Οι μεταναστεύσεις αυτού του πουλιού που τόσο το κυνήγι του αγαπιέται στο τόπο μας είναι οι έξεις ! Τα πουλιά συγκεντρώνονται σε μεγάλα κοπάδια στις περιοχές όπου βόσκουν , από τα μέσα Αυγούστου . Αρχές Σεπτέμβρη , επιχειρούν μία μετανάστευση στους χειμωνιάτικους τόπους τους, κατά τρία κύματα.

Α- Ιβηρική χερσόνησος , Μαρόκο, Μαυριτανία , Σενεγάλη.
Β- Ιταλία , Τυνησία η Αλγερία.
Γ- Ελλάδα , Αίγυπτος , Αιθιοπία.

Η μετανάστευση πραγματοποιείται κυρίως νύχτα , παρ' όλο που και ημερήσια ταξίδια συχνά παρατηρούνται στην Μεσόγειο. Η επιστροφή αρχίζει περί τα τέλη Απρίλη , με αποκορύφωση γύρω στην 1η του Μάη , όπου σημαντικές συγκεντρώσεις παρατηρούνται στα Ιόνια νησιά και ειδικά στα μικρά νησάκια Στροφάδες !! Παρατηρούνται σμήνη των 100- 200 πουλιών σε απανωτά κύματα να μπαίνουν από την μεριά της θάλασσας , κουρασμένα και να πέφτουν κατά εκατοντάδες πάνω στους θάμνους για να ξεκουραστούν. Αυτά τα πουλιά είναι αδύνατα , λόγο της ενέργειας που έχουν καταναλώσει για την πραγματοποίηση του μεγάλου ταξιδιού τους. Ενώ αντιθέτως αυτά του Αυγούστου είναι τετράπαχα .

Ζυγίζει κατά μέσον όρο 150 γρ , είναι το πιο μικρό περιστεροειδές της Ευρώπης. Λεπτό καλλίγραμμο , με το στήθος να έχει χαρακτηριστικές κρασάτες αποχρώσεις, ο λαιμός του ενήλικου πουλιού έχει μαύρες κι άσπρες μπάρες , που όμως δεν υπάρχουν στα μικρά. Το πάνω μέρος των φτερών είναι κόκκινο με μαύρες βούλες. Η ουρά , κλιμακωτή , είναι σκούρα με λευκή μπορντούρα που το χαρακτηρίζει όταν πετάει. Το πάνω μέρος του κεφαλιού είναι γκρίζο. Tο σώμα του έχει μήκος περίπου 28-30 εκατοστά. Το σώμα του είναι στρουμπουλό , μικρό κεφάλι με λεπτό , ίσιο ράμφος και μακρύ. Οι φτερούγες του είναι μεγάλες και μυτερές , η ουρά αποστρογγυλωμένη και μακριά, τα πόδια επίσης μακριά. Πετάει με ταχύτητα 30-33 μέτρα το δευτερόλεπτο . Η πτήση του δε , είναι ταχύτατη , αθόρυβη και με πολλούς ελιγμούς . Όταν το κυνηγάει ένα γεράκι , τότε με φοβερή ταχύτητα μπαίνει ανάμεσα στα φυλλώματα των δέντρων και με φοβερούς ελιγμούς προσπαθεί να κάνει τον διώκτη να το χάση!

Βιότοπος

Το τρυγόνι αγαπά τις ημι-δασώδεις περιοχές , που περιβάλλονται από καλλιέργειες όπου βρίσκει την τροφή του . Το συναντούμε και σε πυκνούς φράκτες , σε αλσύλλια , ακόμη και μέσα στα πάρκα των πόλεων. Στις μεσογειακές περιοχές συχνάζει και σε πευκώνες , θάμνους η σύδεντρα.

Διατροφή

Σχεδόν αποκλειστικά χορτοφάγο πουλί , η διατροφή του περιλαμβάνει σπόρους κι άγριους καρπούς . Πότε πότε το τρυγόνι καταναλώνει και κάποια ασπόνδυλα , όπως σκουλήκια η έντομα.

Αναπαραγωγή

Είναι γνωστή σε όλους η αγάπη του ζευγαριού , θεωρούνται πρότυπα αγάπης και αφοσίωσης και πίστεως. Αν το ένα από τα δύο φονευθεί κατά την διάρκεια της επωάσεως , το άλλο πέφτει σε κατάσταση θλίψεως και λέγεται ότι δεν ξαναζευγαρώνει ποτέ ? Την φωλιά του την κατασκευάζει στα δέντρα , συνήθως σε μικρό ύψος από το έδαφος. Αυτή δε είναι πρόχειρα κατασκευασμένη από κλαράκια Το τρυγόνι από τα μέσα Μάη ως τον Ιούλη γεννάει 2 η και σπάνια τρεις φορές , 2 αυγά κάθε φορά που τα κλωσάει επί 14 ημέρες. Σε αυτή την διαδικασία συμμετέχει και το αρσενικό. Τα μικρά , παραμένουν στην φωλιά και πετούν στην ηλικία των 3 εβδομάδων.

Το κυνήγι του

Είναι ο κυνήγι που γίνεται συνήθως στις διαδρομές κάποιων καθυστερημένων πουλιών στην αρχή της σεζόν, που περνούν κατά μήκος των δασών που ορίζουν την ζώνη συγκέντρωσης . Ωστόσο σπάνια αφήνονται να ξαφνιαστούν σε απόσταση βολής. Είτε φτερακίζει στο έδαφος η σε δέντρο , το τρυγόνι πραγματοποιεί μπερδεμένα τόξα , με πολύ ζωηρό τρόπο . Στις περιοχές όπου ξεχειμωνιάζει το κυνηγούν σε καρτέρι το βράδυ σε σημεία με νερό , την ημέρα δε σε σταθερά πόστα όταν αυτό μετατοπίζεται από τις ζώνες διατροφής του στις περιοχές ανάπαυσης του . Επίσης ο μοναχικός κυνηγός μπορεί να το κυνηγήσει περπατητά και στα μέρη που ξεκουράζετε το μεσημέρι ξεσηκώνοντας τα .

απο :www.gpeppas.gr

Ορεινή πέρδικα Alectoris graeca

Πέρδικα... Η λεβεντοπερπατοΰσα Ρήγισσα των Ελληνικών βουνών ξεπηδά περήφανα μέσα από θρύλους και παραδόσεις, για να δηλώσει με το δικό της τρόπο τη διαχρονική παρουσία της σε μια χώρα που τη γέννησε, την αγάπησε και την τραγούδησε, ίσως όσο κανένα άλλο πουλί στον κόσμο. Ακουμπώντας τις φτερούγες της πάνω στην ποίηση, που της αφιέρωσε έμμετρους διθυράμβους, ατενίζει αγέρωχα τον κυνηγό, δείχνοντας καρτερικότητα και προκλητική ψυχραιμία για εκείνες τις μεταξύ τους αναμετρήσεις, που πολύ περισσότερο την ηρωοποιούν, παρά την υποβιβάζουν. Συνεχίζοντας να γοργοπερπατά μ' εκείνο τον ξεχωριστό της τρόπο στις κοφτές πλαγιές και τα γκρέμια των βουνών, περιπλανιέται ξανά και ξανά σ' ατέλειωτες περιπέτειες, αφήνοντας όλους εμάς να τη σκεφτόμαστε με τρόπο μυστηριακό, αποδεχόμενοι συγκαταβατικά τη δικαιολογημένη υπεροψία της..

Η Μυθολογία τη θέλει όμορφη νύμφη, της οποίας τα θέλγητρα ενόχλησαν τη μητέρα των Θεών, Ήρα, που τη γκρέμισε από την Ακρόπολη. Η Παλλάδα Αθηνά όμως τη λυπήθηκε και τη μεταμόρφωσε σε πουλί, για να σωθεί. Αυτό το πουλί γέμισε από τότε τα ελληνικά βουνά, που αντιλαλούσαν από το κελάηδημα της. Οι αρχαίοι μας πρόγονοι είχαν ξεχωρίσει τα δύο συγγενικά είδη πέρδικας, κυρίως από το κελάηδημα, γεγονός που επιβεβαιώνει και ο Θεόφραστος, λέγοντας πως οι πέρδικες "εντεύθεν του κορυδαλλού κακαβίζουν (δηλαδή κακαρίζουν), ενώ οι άλλες τιτιβίζουν". Ο Αριστοτέλης το "κακάρισμα" το έλεγε "κακά-βισμα", υποστηρίζοντας πως οι πέρδικες παράλλασσαν τη φωνή τους.

Στον αθλητισμό και γενικά στο στίβο, όλα τα αθλήματα είναι δύσκολα. Ο βαθμός δυσκολίας όμως, που έχει το δέκαθλο, νομίζω είναι ο μεγαλύτερος. Ο δεκαθλητής είναι το αποκορύφωμα της ανθρώπινης προσπάθειας. Όλα τα κυνήγια είναι αθλητισμός και όλα έχουν τις δυσκολίες τους, αλλά η ορεινή πέρδικα έχει τις περισσότερες δυσκολίες και θα σας το εξηγήσω με λεπτομέρειες. Όσοι έχουν κυνηγήσει πριν από χρόνια, όταν δεν υπήρχαν οι δρόμοι που έφτιαξε η ΕΟΚ για διευκόλυνση της κτηνοτροφίας, για να βγεις από τους πρόποδες του βουνού στη κορυφή για πέρδικες, ήταν χρονοβόρο και πολύ δύσκολο. Στη προσπάθεια τους αυτή, ο κυνηγός και το σκυλί του, σπαταλούσαν τις μισές τους δυνάμεις.

Υπάρχουν τόσα πολλά στον κόσμο για όλους μας,
αν μόνο είχαμε μάτια να τα δούμε και καρδιά να τ' αγαπήσουμε ,
ψυχή και βούληση να τα σεβαστούμε
και χέρια να μαζέψουμε για μας ότι δικαιούμαστε και πρέπει μόνο .....

απο: www.gpeppas.gr

Η συμπεριφορά του λαγου!!

Ο λαγός είναι μοναχικό ζώο , αντίθετα με το αξάδερφο του το αγριοκούνελο. Εκτός από την περίοδο αναπαραγωγής ζει μοναχικά σε μια περιοχή πολύ καλά καθορισμένη . Εκτός από τις νυκτερινές συνήθειες του , γνωρίζει δύο κορυφώσεις δραστηριότητας , το πρωί προτού την αυγή και μόλις πέσει η νύχτα. Τότε μπορεί να πραγματοποιήσει μεγάλες νυκτερινές εξόδους , αναζητώντας εκεί την τροφή του. Αυτή η συμπεριφορά εκθέτει τον λαγό σε συνάντηση με τα αυτοκίνητα…… και το γνωστό και κατακριτέο λαθραίο και απαγορευμένο κυνήγι του λαγού με τα φανάρια και φακούς ! Αυτό το κυνήγι…….. που στην πραγματικότητα δεν έχει καμιά σχέση με το πραγματικό και υπέροχο κυνήγι του λαγού που γίνεται από μερικούς αδίστακτους λαθροθήρες , είναι ικανό σε μία περίοδο να ξεκληρίσει όλο τον πληθυσμό λαγών μια ς περιοχής . Ποτέ δεν έχω καταλάβει τι ευχαρίστηση βρίσκουν αν θηρεύουν ένα ζώο με αυτό τον τρόπο , κάποτε ήταν για το κρέας τώρα για την μαγκιά και την απληστία !! Δεν σκέφτονται οι άμοιροι, αφελείς , τι θα έχει μείνει για να γεννήσει του χρόνου !!

Με την αυγή ξαναγυρίζει στο σπίτι του (γιατάκι του). Διαθέτει δε πολλά τέτοια γιατάκια στην περιοχή , ανάλογα με την εποχή και την ανάπτυξη της βλάστησης . Ο λαγός είναι (ντοπιάρης) και οι διαδρομές διαφυγής του παραμένουν αμετάβλητες χρόνο με τον χρόνο κι από γενιά σε γενιά. Στην αρχή της σεζόν, όταν ο καιρός είναι ζεστός και ξηρός , ο λαγός απολαμβάνει την δροσιά των τριφυλλιών και των χωραφιών με καλαμπόκια . Ο βουνίσιος τις ρεματιές με σκιά , την σκιερή άκρη πυκνού του δάσους η και ακόμη κ σε συστάδα από πέτρες , σε πουρνάρια, δίπλα από ρυάκια . Στο δάσος τον συναντάμε κάτω από την ρίζα μιας βελανιδιάς η κάτω από ένα θάμνο. Παραμένει πάντα κοντά στα όρια του δάσους η στα πλάγια από αλέες , πάντα σε τέτοια θέση που να αντιλαμβάνεται τον παραμικρό τυχόν κίνδυνο που πλησιάζει. Όταν ο καιρός χαλάσει , τον βρίσκουμε σε καθαρά, χέρσα μέρη η φρεσκοκαλλιεργημένα χωράφια όπου καταφεύγει και με τις παγωνιές.

Ο λαγός υπολογίζει περισσότερο στο μιμητικό του περιβάλλοντος τρίχωμα του , παρά στην φυγή του για να γλιτώσει από τον κίνδυνο. Γι' αυτό ακριβώς ξεπετάγεται από τα πόδια του κυνηγού στην κυριολεξία , περιμένοντας την ύστατη στιγμή για να ξεφύγει. Είναι αλήθεια ότι ο λαγός σε πλήρη ανάπτυξη δύσκολα γίνεται αντιληπτός μέσα στο φυσικό περιβάλλον του. Όταν υποχρεώνεται να διασχίσει μία επιφάνεια ακάλυπτη τρέχει ευθεία και γρήγορα για να καταφύγει στο πιο κοντινό πυκνό η καλλιέργεια . Η ακοή του είναι φοβερά ισχυρή και αντιλαμβάνεται σχεδόν τα πάντα που συμβαίνουν γύρω του. Επίσης η κατασκευή των πίσω ποδιών του , δίνει στο λαγό φοβερή δύναμη προώθησης ιδικά στην ανηφόρα και υπό κανονικές συνθήκες δεν υπάρχει κυνηγός δίποδος η τετράποδος να τον προλαβαίνει σε ταχύτητα σε ανηφορικά μέρη. Γι' αυτό εξ άλλου όταν αποφασίσει να τρέξει , τρέχει πάντα προς τα πάνω .

H ζωή του λαγού είναι μια διαρκής σειρά ταλαιπωριών , κακουχιών , αγρυπνιών και φόβου , διότι διαρκώς βρίσκεται υπό καταδίωξη αρπακτικών ζώων και του ανθρώπου. Εχθροί του είναι όλα σχεδόν τα μεγάλα αρπακτικά, τα φίδια, ο αετός και τα μεγάλα γεράκια, όπως το κουνάβι , αλεπού κλπ και βεβαίως ο άνθρωπος.

Περασματιάρικα ορτύκια

Tέλος Μαρτίου, αρχές Απριλίου, μαζί με τον ήλιο που δεν έμεινε κει κάτω που πήγε, μας έρχονται και τα ορτύκια. Τα μικρά αυτά πουλιά, οι χαμοπέρδικες, αψηφώντας όλους τούς κινδύνους ενός τέτοιου μακρινού ταξιδιού απάνω από τη Μεσόγειο.

Τα ορτύκια είναι τα μικρότερα από όλα τα ορνιθοειδή. Τα φτερά τους με λίγο κίτρινο και καφέ, αλλά πολύ ανοιχτό, παίρνουν ένα χρώμα σαν τη γη και γι' αυτό δύσκολα διακρίνονται στο χώμα όπου ζουν. Αλλά και μεταξύ τους δεν διακρίνονται, δηλ. ποιο είναι το αρσενικό και ποιο το θηλυκό, εκτός σ' εξασκημένο μάτι, από την κοψιά και τη ζωηράδα που δείχνει το ζωντανό αρσενικό, ή από εκείνο το χαρακτηριστικό ξεφώνημα κριιικ που βγαίνει το ίδιο τις περισσότερες φορές στο σήκωμα.

Ζουν σε πεδιάδες ή ελαφρές πλαγιές, σε καλλιεργημένους ή χέρσους τόπους τσαΐρια χωρίς νερά. Ένα κρίκ κρίκ κρίκ από την χαραυγή ως το κολατσιό, μαρτυράει που γυροφέρνουν. Αυτό το τραγούδι τους θα 'κανε την πέρδικα να θυμώσει, γιατί της παράβγαιναν στο πρωινό της λάλημα και γι' αυτό αν και συγγενόπλα της, έκοψε κάθε σχέση μαζί τους.  Η μούσα μας αποθανάτισε αυτά τα τσακώματα τους. «Ένα πουλί θαλασσινό κι ένα πουλί βουνίσιο τα δύο παραμαλώνανε ποιο να πρωτολαλήσει γυρίζει το θαλασσινό και λέει του βουνίσιου μη με μαλώνεις ρε πουλί και μη με παραπαίρνεις  εγώ πουλί μ' δε κάθομαι στο ιδικό σου τόπο κι αν κάτσω Μάη και θεριστή κι όλο τον Αλωνάρηκι αν πάρω κι απ' τον Αύγουστο ως είκοσι μερούλες»

Τρώνε σποράκια φύλλα, σκαθάρια, και σαλιγκάρια. Νερό αν βρουν πίνουν, αν δεν βρουν δεν πίνουν. Τους αρκεί η δροσιά και το νερό που έχει η τροφή τους. Τη φωλιά τη φτιάχνει το θηλυκό με λίγα χορταράκια μέσα σ' ένα μικρό βαθούλωμα χωρίς καμία τέχνη και χωρίς να βοηθιέται από το αρσενικό. Τα 8-12 αυγά του τα κλωσάει επίσης μονάχα αυτό. Το αρσενικό δεν ενδιαφέρεται ούτε για την κλώσα, ούτε για ι' αυγά, ούτε και για μικρά που έρχονται στον κόσμο σε 18-19 μέρες.

Τα ορτύκια, μόλις βγουν από το αυγό, μπορούν ν' ακολουθούν τη μάνα ευθύς βαδιστικά και σε 5-6 εβδομάδες αναπτύσσονται τόσο, ώστε μπορούν να ξεκινήσουν για την Αφρική, για το μεγάλο ταξίδι τους.

Το ζευγάρι, πολλές φορές τον Αύγουστο, κάνει άλλη μία γέννα... Τα μικρά ως να ξεκινήσουν για την Αφρική, προφταίνουν και μεγαλώνουν κι έτσι μπορούν κι αυτά να μεταναστεύουν, έστω και τελευταία. Έτσι εξηγείται ακόμα γιατί πετυχαίνουν να σκεπάζουν όλες τις ζημιές που τους κάνουν οι νυφίτσες, οι αλεπούδες, οι γάτες, οι σκαντζόχοιροι, τα γεράκια κι οι κακοκαιρίες όταν περνούν τη Μεσόγειο.

Αρχές Σεπτεμβρίου με 15-20 Οκτώβρη, σπάνια αρχές Νοέμβρη, φεύγουν για την Αφρική, όπου θα ξεχειμωνιάσουν. Συνήθως ξεκινούν μ' ελαφρό δυτικό, νοτιοδυτικό πουνέντη, πονεντογαρμπή ή με βορειοανατολικό γραίγο. Με βοριάδες δεν ξεκινούν ποτέ, γιατί με το χτύπημα που τους κάνει από πίσω, δεν τα' αφήνει να πετάξουν. Αν λοιπόν, όταν γίνονται τα περάσματα, συμπέσει να φυσάει βοριάς, βρίσκονται πολλά στις θέσεις από όπου ξεκινούν π.χ. στη Λαυρεωτική, στη Μάνη κλπ., γιατί περιμένουν ν' αλλάξει ο καιρός.

Ανάλογα με τον καιρό, πετούν άλλοτε ψηλά ως δύο χιλιάδες μέτρα, κι άλλοτε πάνω από τη θάλασσα μόλις λίγα μέτρα.

Στη δεύτερη αυτή περίπτωση, μερικοί λένε ότι αμολάνε ένα λιθαράκι που κρατούν στο στόμα του για να δουν πόσο είναι από κάτω η θάλασσα, μήπως μέσα στο πέταμα τους δεν προσέξουν και πέσουν στο νερό. «Η αλεπού δεν χώραγε στην τρύπα της, κολοκύθια στην ουρά της κρέμαγε», λέει μία παροιμία. Αυτά δεν μπορούν έτσι να περάσουν την Μεσόγειο, λιθάρια στο στόμα τους θα κρατούν. Αλλά άσχετα προς αυτό, πως είναι δυνατόν ν' ακούσουν το μικρό λιθαράκι μέσα στον θόρυβο που κάνει το πέταμα τους και πως εξ άλλου, θα προφταίνουν να το ακούσουν, όταν πέφτουν με μία ταχύτητα μεγαλύτερη από σαράντα χιλιόμετρα την ώρα; Φαίνεται ότι θα τ' ακούνε τα πίσω που έρχονται και θα σφυρίζουν το νέο στα μπροστά για να κανονίζουν το ύψος!

Άλλοι πάλι λένε όχι αν κουραστούν κι η θάλασσα είναι ήσυχη, κάθονται στο νερό κι όταν ξεκουραστούν, ξαναπετάνε. Αμ τότε τι τα θέλουν τα λιθαράκια, αφού μπορούν σαν άλλοι γλάροι να κάθονται και να ξεκουράζονται; Κακόμοιρα ορτύκια! Δε σας φτάνουν τα βάσανα του ταξιδιού σας, έχετε το βάσανο ν' ακούτε του καθενός το μακρύ και το κοντό...

Μόλις φτάσουν στην Αφρική, πέφτουν αποκαμωμένα κατάνακρα στην παραλία. Συνέρχονται όμως γρήγορα κι αρχίζουν να φεύγουν προς το εσωτερικό. Έτσι εξακολουθούν το ταξίδι τους ως τον Ισημερινό και πιο κάτω, χωρίς σ' όλο αυτό το ταξίδι τους να χρησιμοποιούν τις φτερούγες τους, εκτός σ' εξαιρετικές περιστάσεις.

Στα ταξίδια τους πετούν σε κοπάδια από εκατοντάδες και χιλιάδες κομμάτια. Το αντάμωμα τους γίνεται τυχαία στις θέσεις απ' όπου ξεκινούν κι όχι ύστερα από συνεννόηση, όπως συμβαίνει μ' άλλα πουλιά, π.χ. με τα χελιδόνια.

Στην Ελλάδα, αν και το χειμώνα το κρύο πολλές φορές είναι αρκετά τσουχτερό, βρίσκονται πολλά σ' ορισμένα μέρη, όπως π.χ. στην κοιλάδα του Μόρνου, στην Αγια, στον Αλμυρό, στην Κωπαΐδα, σε διάφορες θέσεις της Αττικής κλπ. Είναι τα πληγωμένα, τ' αδύνατα τα πολύ παχιά, ή τα από αργές γέννες. Καταλαβαίνουν ότι δεν αντέχουν για ένα τόσο μακρινό ταξίδι και προτιμούν να μείνουν μαζί μας. Ίσως μάλιστα, αυτά δεν θα 'πρεπε να σκοτώνονται, γιατί μέσα στα πολλά χρόνια, θα μπορούσαν να εξελιχθούν σε ντόπια, δηλαδή σε καθεστικά και τότε κάθε χειμώνα θα 'χαμε περισσότερα απ' όσα τώρα..

Στο ανέβασμα τους για την Ευρώπη, τα πολλά δεν προτιμούν την Ελλάδα που στέκει τόσο μακριά από την Αφρική. Δεν είναι τότε τόσο παχιά όσο στο κατέβασμα και τα κότσια τους δεν το λένε για τέτοιο μεγάλο πήδημα. 

απο:http://www.gpeppas.gr

Τεχνικές βελτίωσης της έρευνας του κυνηγόσκυλου!

Το κυνηγόσκυλο έχει τη δυνατότητα να αναπτύξει με ακρίβεια όλες τις φυσικές του ικανότητες με την κατάλληλη βοήθεια από τον κυναγωγό του.

Για να τον βοηθήσει να οργανωθεί όσο πιο γρήγορα γίνεται, ο κυνηγός πρέπει να υιοθετήσει μία μέθοδο που θα εξηγεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στον σκύλο του, πως να βρίσκει το θήραμά του και στην προκειμένη περίπτωση την μπεκάτσα. Όπως η πλειοψηφία των καθαρόαιμων κυνηγόσκυλων, έτσι και το δικό σας, έχει βρει από μόνο του τον καλύτερο τρόπο έρευνας στην πεδιάδα και δεν είναι άλλος από μία κανονική, διασταυρούμενη αναζήτηση.

Με ευνοϊκό άνεμο, καταλαβαίνει γρήγορα πως, μετακινούμενο πλευρικά και σε συγκεκριμένη απόσταση σε σχέση με το αφεντικό του, θα είναι περισσότερο αποτελεσματικό.
Το κυριότερο εδώ, είναι η απουσία εμποδίων που περιορίζουν την αντίληψη της οσμής των θηραμάτων.
Έτσι, ο σκύλος έχει τη δυνατότητα να αναπτύξει με ακρίβεια όλες τις φυσικές του ικανότητες.
Επίσης, προσθέστε και το γεγονός πως στην πεδιάδα, ο σκύλος αναφέρεται στη θέση του κυρίου του, τον οποίο μπορεί να εντοπίσει με την άκρη του ματιού του όποτε θελήσει, ενώ στο δάσος, πρέπει πρώτα να προσπαθήσει να τον ξαναβρεί, για να μπορέσει να τον παρατηρήσει.

Αντιλαμβανόμαστε, λοιπόν, ότι ένας «αρχάριος» σκύλος δεν μπορεί πάντοτε, μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον, να αναδείξει τις αρετές του, ενώ μπορεί κάλλιστα να το καταφέρει σε εδάφη χωρίς εμπόδια.
Ας υποθέσουμε ότι ο κυνηγός διαπιστώνει πως το Σέττερ του τρέχει εκεί όπου μπορεί να περάσει ευκολότερα, προσπερνώντας ταχύτατα τα μονοπάτια και αδιαφορώντας για τα σημεία με πυκνή βλάστηση, προκειμένου να βρεθεί εκεί όπου το έδαφος δεν έχει πλέον εμπόδια. Το πρόβλημα είναι πως το θήραμα -στην περίπτωσή μας η μπεκάτσα- φωλιάζει εκεί ακριβώς, δηλαδή στους πυκνούς θάμνους που ο σκύλος παραμέλησε.

Τι μπορείτε να κάνετε

Κατ' αρχήν, πρέπει να εξασφαλίσετε οπτική επαφή με το σκύλο σας, διότι, συνήθως, όταν αυτός και ενώ διατρέχοντας με ταχύτητα, ακολουθεί τα μονοπάτια, δυσκολεύεται να ξαναβρεί τον κυνηγό, ο οποίος στο μεταξύ μπορεί να έχει προσπεράσει τις θέσεις που βρίσκονται τα θηράματα.
Όσο κυνηγάτε, είναι χαμένος χρόνος να προσπαθείτε να ανακτήσετε τον σκύλο καλώντας τον δυνατά και πολλές φορές με μεγάλο εκνευρισμό.
Ξεκινήστε την εκπαίδευση σε μία περιοχή χωρίς εμπόδια, χωρίς να τον αφήσετε να απομακρυνθεί πολύ. Εσείς ακινητοποιηθείτε και φωνάξτε τον. Κάνετέ τον να επιστρέψει σε εσάς, προκειμένου να τον στείλετε στη σωστή κατεύθυνση, εκεί δηλαδή που βρίσκεται ο θάμνος που πρέπει να ερευνήσει. Ακολουθήστε τον, σταματήστε, καλέστε τον και ξαναστείλτε τον.
Ξεκινήστε έτσι για τα πρώτα 100-150 μέτρα, αυξάνοντας όλο και περισσότερο την απόσταση μεταξύ των σταθερών σημείων, μέχρις ότου ο σκύλος συνηθίσει στη ρουτίνα του και να επιστρέφει σε μία σχετικά προκαθορισμένη απόσταση, προκειμένου να ξαναγυρίσει στον κυναγωγό του.

Η σωστή έρευνα

Φυσικά, η ταχύτητα της κατανόησης των παραπάνω, εξαρτάται από την ποιότητα του σκύλου, δηλαδή από την ευφυΐα του και από τα εσωτερικά του χαρίσματα σε σχέση με το κυνήγι στο δάσος, γιατί και σ' αυτόν τον τομέα ορισμένα ζώα είναι πολύ πιο προικισμένα από κάποια άλλα.
Επίσης, πρέπει από τη στιγμή που το Σέττερ θα αρχίσει να υιοθετεί μία αποτελεσματική τεχνική αναζήτησης, να δημιουργήσετε τον παράγοντα που θα απελευθερώσει την αυτονομία του.
Αυτός δεν είναι άλλος από τη συνάντησή του με το θήραμα, και αν είναι δυνατόν, τη γρήγορη σύλληψή του, πράγμα που θα εδραιώσει στο ζώο την πεποίθηση, ότι δρα πλέον σωστά και ότι θα προσπαθήσει και στο μέλλον να κάνει το ίδιο πράγμα.

Το ιδανικό είναι να μάθει το κυνηγόσκυλο τη σωστή μέθοδο έρευνας, πριν έρθουν οι μπεκάτσες. Γι' αυτό, η παρουσία μερικών στητών θηραμάτων, είναι αρκετά χρήσιμη. Μετά τα πρώτα του θηράματα, ο σκύλος αρχίζει να τα καταφέρνει μόνος του.
Ερευνά την περιοχή, σε συνεχόμενες οβάλ τροχιές, όλο και πιο κανονικές και ξαναβρίσκει μόνος το αφεντικό του, επανεμφανιζόμενος σε τακτά διαστήματα.
Ο κυνηγός προχωρεί αργά και δεν σταματά παρά μόνον όταν είναι αναγκαίο (π.χ. σε περίπτωση αλλαγής τομέα), για να ξαναστείλει τον «βοηθό» του στη νέα κατεύθυνση, ή για να τον παροτρύνει να εξερευνήσει έναν καλό τομέα.
Έτσι, ο σκύλος σας θα είναι έτοιμος να αντιμετωπίσει την πρώτη του σεζόν της μπεκάτσας, επωφελούμενος από τα πρώτα κιόλας πουλιά που θα συναντήσει. Και εσείς δεν θα περιμένετε το τέλος της κυνηγετικής περιόδου για να του μάθετε τη σωστή αναζήτηση του θηράματος.

Του Νίκου Διαμαντόπουλου

απο:www.go-outdoor.gr

ΝΕΟ ΝΟΜΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΓΓΕΛΙΕΣ ΖΩΩΝ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑΣ

Σύμφωνα με το νέο νόμο 4039/2012, <<για τα δεσποζόμενα και τα αδέσποτα ζώα συντροφιάς>>, κάθε αγγελία πώλησης, παραχώρησης ή υιοθεσίας πρέπει να συνοδέυεται από τον αριθμό ηλεκτρονικής σήμανσης (τσιπ) του ζώου. Επίσης, απαγορεύονται οι αγοραπωλησίες ζώων συντροφιάς κάτω των 8 εβδομάδων...

ΗΧΟΜΙΜΗΤΙΚΕΣ ΣΥΣΚΕΥΕΣ

Το κυνήγι αποτελεί μια δραστηριότητα, όπου μπορεί να αναδειχθεί η επιδεξιότητα των ανθρώπων. Τα περί ασκήσεως του νου και του σώματος είναι γνωστά, ενώ με απόλυτα ευκρινή τρόπο αναλύονται αυτά στο περίφημο έργο του Ξενοφώντος «Κυνηγετικός».

Επίσης πρέπει να υπενθυμίσουμε πως ο κυνηγός πρώτα επιδιώκει να εισέλθει στο οικοσύστημα, να νιώσει και να «γευτεί» τη φύση, να ενσωματωθεί στο περιβάλλον και γινόμενος μέρος του να προσπαθήσει να καρπωθεί το θήραμα. Αυτή είναι μια λογική που χαρακτηρίζει το παραδοσιακό κυνήγι στην Ελλάδα, το λεγόμενο ελεύθερο παραδοσιακό κυνήγι.

Καμία σχέση δεν υπάρχει με τον τρόπο άσκησης της θήρας σε πολλές άλλες περιοχές του κόσμου, και ειδικά στην Ευρώπη. Εκεί, ως κατάλοιπο άλλων εποχών, μέσα από διαδικασίες συναλλαγής (εισιτήρια, πληρωμή, ενοικίαση χώρου, αμοιβή οδηγού-αβανταδόρου, κόστος ανά θήραμα, κλπ) ο κυνηγός καρπώνεται θήραμα ασκώντας απλά σκοποβολή ή …ανάλογα με το πόσα λεφτά έχει! Περιληπτικά μεγάλο μέρος αυτής της «τακτικής» εμπεριέχεται στο σύστημα του “put and take”, δηλαδή αυτού όπου τοποθετούνται θηράματα σε έναν τόπο ώστε να γίνει άμεση κάρπωση. Το σύστημα αυτό, αποτυχημένα επιχειρήθηκε εν μέρει στη χώρα μας στις Ελεγχόμενες Κυνηγετικές Περιοχές.
Το κυνήγι όμως, όπως το βιώνει διαχρονικά ο Έλληνας κυνηγός, είναι δραστηριότητα ενσωματωμένη μέσα στο φυσικό περιβάλλον. Εκεί ο κυνηγός αναπτύσσοντας την οξυδέρκειά του, την παρατηρητικότητα του, αξιοποιώντας την εμπειρία του, εκμεταλλευόμενος την εμπειρία άλλων μελών της κυνηγό-παρέας του, χαιράμενος την ικανότητα του κυνηγετικού του σκύλου, και με πολλά άλλα χαρακτηριστικά κατορθώνει να καρπωθεί το θήραμα.

Με κόπο και πολλή προσπάθεια, νιώθοντας αυτήν την εσωτερική ικανοποίηση του θηρευτή. Και αν πάλι η τσάντα μείνει αδειανή η «γεύση» της φύσης μένει στη ψυχή και στη μνήμη. Ένας φίλος σωστά είπε κάποτε «Το κυνήγι για να είναι ευχάριστο, δεν πρέπει να εξαρτάται από το αποτέλεσμα. Το παράδειγμα της Ιθάκης του Καβάφη ισχύει κι εδώ».

Μιας και πιάσαμε όμως τον Καβάφη πολλά θα μπορούσαμε να πούμε για τους «ληστές» σχετιζόμενα με το απαράδεκτο φαινόμενο της χρήσης ηχομιμητικών συσκευών, τα περιβόητα «μηχανάκια», που αποτελούν όνειδος για την ελληνική κυνηγετική πραγματικότητα. Και δεν αναφέρομαι μόνο στα τελευταίας τεχνολογίας, αλλά και στα παλαιότερα «κασετοφωνάκια». Όλα είναι καταδικαστέα.
Αν η ηθική που χαρακτηρίζει την ελληνική κυνηγετική παράδοση δεν «αγγίζει» τους «κασετοφωνάδες», τότε μήπως αυτό συμβαίνει επειδή αυτοί είναι «ξένο σώμα» για την ελληνική κυνηγετική οικογένεια; Ποια η συναδελφική σχέση αυτών των «ονομαζόμενων κυνηγών», όπου στριμώχνουν τα ορτύκια στους καταψύκτες τους ή εξίσου χειρότερο, που τα πουλούν;
Ως περιγραφή το θέμα των ηχομιμητικών συσκευών αφορά την τοποθέτηση και χρήση αυτών των μέσων, ώστε να παραπλανηθούν τα πουλιά κατά τη μεταναστευτική τους κίνηση, να αλλάξουν τη ρότα τους και τη συμπεριφορά τους και να …προσγειωθούν ξεγελασμένα από τον ήχο της συσκευής σε τόπο όπου κάποιος ή κάποιοι θα τα περιμένουν….

Κάποιος «τεμπέλης», που ασφαλώς αδυνατεί να ασκήσει την κυνηγετική του ιδιότητα, που αδιαφορεί για την επόμενη χρονιά, που αδιαφορεί για τους νόμους, που αδιαφορεί για το ίδιο το κυνήγι. Δεν είναι ένας απλός λαθροθήρας, αλλά ένας «άπληστος άνθρωπος», που δρα ληστρικά στους θηραματικούς πληθυσμούς, στερώντας ασφαλώς το δικαίωμα στην κάρπωση από το συνετό κυνηγό, που παραδοσιακά διατηρεί τη μακρόχρονη σχέση του με τη φύση και με την άγρια πανίδα.

Θέλετε να μπούμε στη συζήτηση από άλλη γωνία; Ας πάμε από τη νομοθεσία. Δασικός κώδικας, άρθρο 7. Απαγορευμένοι τρόποι και μέσα θήρας. Παράγραφος ε) Απαγορεύεται για την άσκηση της θήρας των ειδών της άγριας πτηνοπανίδας η χρησιμοποίηση ή χρήση ελαστικής σφεντόνας, θηλιών από οποιοδήποτε υλικό, ιξού, αγγίστριων, ομοιωμάτων, ζωντανών κραχτών, ηχοπαραγωγών συσκευών με μιμητικές φωνές πουλιών, ηλεκτρονικών συσκευών προσέλκυσης των πουλιών, εξαρτημάτων κυνηγετικών όπλων για νυκτερινή σκόπευση…..κλπ
Λέτε ότι το περιεχόμενο του νόμου να αφορά όσους χρησιμοποιούν τέτοιες πρακτικές; Όχι βέβαια, ούτε ο νόμος τους ενδιαφέρει, ούτε και το κυνήγι. Αυτοί λειτουργούν με την τεχνική της εξαπάτησης, ορισμένοι τους λένε «γιαλαντζί κυνηγούς», για το «γιαλαντζί» δεν ξέρω, αλλά κυνηγοί σίγουρα δεν είναι.

Το οξύμωρο είναι ότι …καυχώνται για την απάτη τους,… προσκαλούν και φίλους τους… για να κυνηγήσουν σε μέρη που έχει πολλά ορτύκια. Υπάρχουν και άλλοι που γίνονται δευτερογενώς συνένοχοι, που βρισκόμενοι… κατά λάθος ή… κατά ασφαλείς πληροφορίες…. χαίρονται και συμμετέχουν στη σφαγή. Γιατί κυνήγι δεν είναι: Οι πιο πολλοί όμως φεύγουν αηδιασμένοι από την κατάντια ορισμένων. Δυστυχώς περιστατικά σαν αυτά έχουν προβληματίσει και ευρωπαϊκούς οργανισμούς… και είναι άλλη μια φέτα αλειμμένη με βούτυρο που προσφέρεται σε όσους αντιστρατεύονται το κυνήγι. Γιατί είναι μια περίπτωση υπερκάρπωσης.

Αρκετές κυνηγετικές οργανώσεις προσπαθούν να αντιμετωπίσουν τα περιστατικά αυτά. Η Κυνηγετική Ομοσπονδία Μακεδονίας –Θράκης και η Κυνηγετική Ομοσπονδία Στερεάς Ελλάδας έχουν κατάσχει δεκάδες τέτοιες συσκευές, έχουν υποβληθεί και οι αντίστοιχες μηνύσεις. Πρόσφατα εφοδίασαν τους υπαλλήλους τους Ομοσπονδιακούς Θηροφύλακες με ειδικές ηλεκτρονικές συσκευές εντοπισμού των παράνομων αυτών μέσων και τα αποτελέσματα είναι ήδη θετικά. Όμως πρέπει να εξαλειφθεί το φαινόμενο.

Δεν θα μπω στη λογική με τα παραθυράκια του νόμου, όπου πρέπει να αποδειχθεί ότι ο θηρευτής ήταν και χρήστης ή κάτοχος της συσκευής, και άλλα ευτελή. Σημασία έχει πως αυτό δεν είναι κυνήγι. Σίγουρα πρέπει να σφραγιστούν νομικά και όλα εκείνα τα παραθυράκια που επιτρέπουν την εμπορία ή εισαγωγή αυτών. Αλλά από την άλλη οι επιτήδειοι χρησιμοποιούν δικές τους ευρεσιτεχνίες ενώ άλλοι ακόμη και στα κινητά τους τα έχουν περάσει…

Από όλα αυτά τον μόνο που κατανοώ είναι αυτόν που έχει τον τρόπο του να σφυρίζει μιμούμενος τον ήχο του πουλιού. Αυτός όντως χρησιμοποιεί την επιδεξιότητά του.
Θα ήθελα όμως να προσθέσω και μια… δικαιολογία που ακούω ορισμένοι να χρησιμοποιούν. «τα πουλιά αυτά είναι μεταναστευτικά, διαβατάρικα, και έτσι κι αλλιώς θα τα θηρεύσουν στο Μαρόκο, στην Τυνησία ή όπου αλλού». Μέγα λάθος.
Τα μεταναστευτικά διαβατάρικα πουλιά…. θέλουν φιλόξενο χώρο από εκεί που περνούν, ώστε να μπορέσουν και να ξαποστάσουν. Γιατί τα πουλιά αναπροσαρμόζουν τη διαδρομή τους, ως έναν βαθμό. Αλλά έτσι καταστρέφουμε και χάνουμε τα παραδοσιακά μας ορτυκοτόπια. Παράλληλα όμως χάνουμε και ένα βασικό θηραματικό κεφάλαιο, αυτό των ντόπιων ορτυκιών, που επίσης μειώνονται και αυτά.
Γιατί οι συσκευές κάνουν τεράστια ζημιά και στα ντόπια τα πουλιά, τα οποία θέλουμε να είναι ο φυσικός συνδετικός κρίκος με τα διαβατάρικα πουλιά. Η συμπεριφορά των πουλιών κατά το μεταναστευτικό τους ταξίδι είναι ιδιαίτερα σημαντικό στοιχείο. Το να προσελκυστούν τα πουλιά, ώστε να αλλάξουν τον προσανατολισμό τους και τις διαδρομές που ακολουθούν επιδρά δραματικά πάνω στους πληθυσμούς τους.

Μη ξεχνάτε πως η μετανάστευση είναι βιολογικό φαινόμενο, όπου το κάθε είδος αναζητά τις ευνοϊκότερες συνθήκες για την ολοκλήρωση του κύκλου του. Ακόμη και αυτά που δεν θα χτυπηθούν κατά την απαράδεκτη χρήση της συσκευής είναι ιδιαίτερα αμφίβολο ή μάλλον σχεδόν σίγουρο πως δεν θα καταφέρουν να ολοκληρώσουν το ταξίδι τους. Και άρα δεν θα ξαναπεράσουν! Πόσο μάλλον για το αφελές πως «..έτσι μπορεί να κρατήσουμε και πουλιά σε ένα μέρος…».

ΠΗΓΗ:http://huntingingreece.blogspot.com/

ΘΗΡΑΜΑΤΑ ΠΟΥ ΑΠΟΣΠΟΥΝ ΤΗΝ ΠΡΟΣΟΧΗ ΤΟΥ ΣΚΥΛΟΥ!

Στον κυνηγότοπο, υπάρχει περίπτωση το σκυλί μας να φερμάρει κοτσύφια, τσίχλες, νήσσες κ.λ.π. Ψύχραιμα θα διαπιστώσουμε τι φερμάρει και δεν θα δώσουμε σημασία στα συγκεκριμενα πουλιά, διότι δεν αποτελούν θήραμα για το σκύλο φέρμας. Δεν θα κάνουμε ποτέ το λάθος να ντουφεκίσουμε κάποιο απο αυτά και ειδικά τα κοτσύφια, διότι συνήθως βρίσκονται εκεί όπου είναι και οι μπεκάτσες. Αλλιώς κινδυνέυουμε να τρέχουμε σαν τρελοί στις φέρμες κα θα φέυγουν κοτσυφες  αντί για την μπεκάτσα που ψάχνουμε. Προσοχή λοιπόν. Επίσης πολλές φορές τα σκυλιά φερμάρουν στο κυνήγι μπεκάτσας ενα κόκκινο μικρόπουλο που ζει στο δάσος. Και εκεί δεν δίνουμε σημασία. Με την πάροδο του χρόνουν αποκτώντας εμπειρία , ο σκύλος μας θα το αγνοεί. Ακόμα, οι σκύλοι φέρμας εντοπίζουν και φερμάρουν και τριχωτά θηράματα. Ειναι μέσα στην φύση τους.  Ο λαγός, που επιτρέπεται τις συγκεκριμένες μέρες της εβδομάδας, αποτελεί θήραμα για όσους το θέλουν. 
Αυτο που μπορεί να μας κάνει ζημιά είναι το αγριογούρουνο, διότι μπορεί να επιτεθεί στο σκυλί και να το τραυματίσει η και να το σκοτώσει.
Επίσης, το ζαρκάδι μπορεί να παρασύρει το σκύλο μας γιατί τρέχει διακόσια, τρακόσια μετρα και σταματάει να ακούσει τον διώκτη του. Ετσι μπορεί να τραβήξει τον σκύλο μας αρκετά μακρυα με κίνδυνο να χαθεί. Ολα αυτά για την μύτη του σκύλου αποτελούν θήραμα. Εμεις ομως θα του δώσουμε να καταλάβει τι μας ενδιαφέρει, ωστε να επικεντρωθεί στα συγκεκριμένα.

Πώς να καθαρίζουμε και να φροντίσουμε το όπλο μας!!

Ένας σωστός κυνηγός, επιστρέφοντας από το κυνήγι, πρέπει να ασχολείται πρώτα με τον πιστό του σύντροφο το σκυλί του και ακολούθως, με το μηχανικό σύντροφό του, το όπλο του.
Κατόπιν, αφού τελειώσει με αυτούς τους δύο, να ασχοληθεί με τον εαυτό του και τα υπόλοιπα πράγματά του. Ο καθαρισμός λοιπόν του όπλου, είναι μία σημαντική και άμεσα εργασία που πρέπει να εκτελεστεί επιστρέφοντας από το κυνήγι. Ίσως σπεύσουν μερικοί εξυπνάκηδες να δηλώσουν «τα σίδερα δεν έχουν ανάγκη και σήμερα μάλιστα που τα όπλα έχουν ανοξείδωτα μέταλλα, μπορούν να μείνουν μήνες ακαθάριστα». Τραγικό λάθος!

«Αν το αφήσουμε θα μας αφήσει»
Επιτέλους, πρέπει να μάθουν –ειδικά οι νέοι κυνηγοί- ότι όχι μόνο τα όπλα πρέπει να είναι πάντοτε σε καλή κατάσταση και εμφάνιση ώστε να μη χάνουν από την εμπορική τους αξία, αλλά προπαντός, πρέπει να λειτουργούν άψογα και τα εξαρτήματά τους να είναι σε άριστη κατάσταση. Τότε μόνο θα είμαστε σίγουροι ότι δεν θα μας αφήσουν στο κυνήγι από κάποια ξαφνική βλάβη και δεν θα καταντήσουν επικίνδυνα για εμάς και τους άλλους. Πολλές φορές έχει τύχει να εγκαταλείψει στο κυνήγι κάποιον επιπόλαιο η καραμπίνα του, επειδή μέσα από το μηχανισμό μόνο εγώ έλειπα! Έχω δει κλείστρο καραμπίνας να κατεβαίνει σε «αργή κίνηση-υδραυλικά» με πνιγμένους τους οδηγούς του από τα κατάλοιπα της καύσης, ενώ με την υγρασία τα παλιά λάδια έχουν σχηματίσει λάσπη.

Πρέπει να ξέρουμε ότι όλα τα προϊόντα της καύσης επικαθήμενα πάνω στα τοιχώματα της κάννης, με την επίδραση της υγρασίας που πάντα καιροφυλαχτεί, σχηματίζουν ενώσεις πολύ οξειδωτικές. Αυτές προσβάλλουν το χάλυβα ειδικά όταν δεν είναι ανοξείδωτος ή δεν είναι επιχρωμιωμένος και σχηματίζουν αρχικά κηλίδες επί των τοιχωμάτων του εσωτερικού της κάννης και μετέπειτα, διαβρώσεις με τη μορφή στιγμάτων το λεγόμενο «πίτινγκ» των Άγγλων. Αυτό, μπορεί επίσης να προέλθει και από το σχηματισμό επιμολυβδώσεων, όταν η βυσμάτωση δεν διαθέτει πτερύγια με κυάθιο για τα σκάγια ή όταν η ποιότητα του πλαστικού είναι κακή με χαμηλό σημείο τήξης, οπότε, με την υψηλή θερμοκρασία και την πίεση, αφήνει στα τοιχώματα κολλημένα πλαστικά κατάλοιπα. Αυτά, συναντώνται συνήθως αμέσως μετά τη θαλάμη και μερικές φορές μπροστά στην περιοχή του τσοκαρίσματος. Να πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή…


Ανεξαρτήτου τύπου
Το όπλο, σε όποιο τύπο και αν ανήκει, δηλαδή πλαγιόκαννο, σούπερ-ποζέ, καραμπίνα, θα πρέπει απαραιτήτως να λύνεται στα βασικά του μέρη. Εάν λοιπόν είναι δίκαννο, θα αποτελείται από τρία βασικά μέρη κάννες-πάπια και βάση με το κοντάκι. Εξαίρεση αποτελούν τα Darne, τα Charlin και τα παρόμοιά τους που αποτελούνται από δύο μέρη, κάννες και πάπια με βάση και κοντάκι μαζί.
Εάν πρόκειται για καραμπίνες επαναληπτικές ή αυτογεμή, λύνονται στα τρία βασικά τους μέρη αλλά αν ο κάτοχός τους είναι γνώστης και έμπειρος μπορεί να προχωρήσει στο λύσιμο του κλείστρου και το βγάλσιμο της σκανδαλοθήκης από τη βάση του όπλου.


Υλικά Για τον καθαρισμό χρειάζονται τα εξής:
1.    Μια βέργα καλή ποιότητος ξύλινη ή από αλουμίνιο, λυόμενη τριών τεμαχίων (διαθέτουν οι εταιρίες Kleen, Bore, ME.CA., Napier αλλά και καλές ελληνικής κατασκευής.
2.    Μεταλλική ελικοειδή βούρτσα από φωσφορούχο ορείχαλκο και όχι σιδήρου η οποία πρέπει να αποφεύγεται.
3.    Μεταλλική βούρτσα από λεπτές συρμάτινες ίνες επίσης φωσφορούχου ορείχαλκου (διαθέτει Kleen, Bore, Napier κ.ά.).
4.    Μία κεφαλή υποδοχής υφάσματος που συνήθως συνοδεύει τη βέργα καθαρισμού.
5.    Μία μάλλινη βούρτσα για την τελική λίπανση της κάννης, η οποία είναι προτιμότερη από τη συνθετική τριχίνη.
6.    Ένα λιπαντικό σε σπρέι, αρίστης ποιότητας, με διπλή λειτουργία λίπανσης και καθαρισμού (όπως το G96, το REM-OIL, το SUPER LUBE, το BREAK FREE, το LEGIA BROWNING κ.ά.).
7.    Ένα υγρό απομολυβδωτικό για τις δύσκολες περιπτώσεις όπως θα δούμε παρακάτω (τα καλύτερα είναι το Ν. 10 της KLEEN BORE, το Ν.9 της HOPPE’S και το NITRO SOLVENT της BREAK FREE).
8.    Ένα λιπαντικό αντιοξειδωτικό μακράς διαρκείας, ιδανικό για τη νεκρή περίοδο του κυνηγίου. Ένα από τα καλύτερα είναι το RUST GUARDIT, καθώς επίσης τα λάδια που περιέχουν TEFLON, όπως το REM-OIL, το CLP της BREAK FREE μπορούν να χρησιμοποιηθούν.
9.    Τετράγωνα πανάκια βαμβακερά που υπάρχουν έτοιμα ή τα κόβουμε μόνοι μας από ύφασμα λευκό βαμβακερό σε διαστάσεις 10x15 εκατοστά.
10.    Αλοιφή λιπάνσεως ή γράσο ειδικό για όπλα αρίστης ποιότητας, που να μην παγώνει στις χαμηλές θερμοκρασίες, για τη λίπανση συγκεκριμένων σημείων τριβής του όπλου, όπως θα δούμε παρακάτω (τέτοια είναι της Outers το Grease Rifle, το Lithium Grease της CRC κ.ά.).


Το όπλο είναι το πιο χρήσιμο εργαλείο μας στο κυνήγι. Αν λοιπόν θέλουμε να αποδώσει, θα πρέπει να το φροντίζουμε.

Ξεκινάμε λοιπόν, από την κάννη του όπλου. Ψεκάζουμε με σπρέι λάδι καθάρσεως από τις θαλάμες (πίσω) μπρος τα τσοκ (μπροστά), καλύπτοντας το στόμιο της κάννης με ένα πανάκι για να μην πεταχτεί έξω και λερώσει. Αφήνουμε να μείνει η κάννη με το λάδι για 15 λεπτά και σε αυτό το χρονικό διάστημα της αναμονής πιάνουμε τη βάση του όπλου.


Για δίκαννο

Εάν πρόκειται για δίκαννο (πλαγιόκαννο ή σούπερποζέ), ψεκάζουμε με το λάφι καθάρσεως τον καθρέπτη από όπου βγαίνουν οι δύο επικρουστήρες και τις υποδοχές των κλειδιών στο κάτω μέρος. Με ένα πανάκι καθαρίζουμε όλα αυτά τα σημεία με ιδιαίτερη επιμονή στους δακτύλιους από τα κατάλοιπα της καύσης γύρω από τις οπές των επικρουστήρων. Στα δύσκολα σημεία χρησιμοποιούμε μία οδοντόβουρτσα με σκληρή τρίχα που αποδεικνύεται ιδιαίτερα χρήσιμη. Αφού τελειώσουμε με το καθάρισμα στο εσωτερικό αλλά και το εξωτερικό μέρος της βάσης, αλείφουμε με λίγη αλοιφή λιπάνσεως ή ειδικό γράσο τα σημεία τριβής που είναι οι υποδοχές των κλειδιών, το συρτάρι, ο πίρος ή οι διακεκομμένοι πίροι, οπλιστήρας και οι οδηγοί εξολκέων.


Για καραμπίνα
Αν πρόκειται για καραμπίνα, καθαρίζουμε το σύστημα λειτουργίας της, απομακρύνοντας όλες τις βρωμιές και τα βλαβερά κατάλοιπα από τα δακτυλίδια, τα πιστόνια, τη βαλβίδα, το ελατήριο, που βρίσκονται στο εξωτερικό μέρος και μπροστά από την αποθήκη φυσιγγίων. Κατόπιν, βγάζοντας το μοχλό όπλισης, σύρουμε έξω από την κάσα το κλείστρο και λύνοντάς το, το καθαρίζεται προσεκτικά, όπως επίσης και τους οδηγούς επάνω στους οποίους κινείται μέσα στην κάσα. Όπως βλέπουμε, η καραμπίνα όποιο σύστημα λειτουργίας και αν διαθέτει είναι πιο χρονοβόρα και θέλει σχολαστικότητα για να αποφύγουμε τις εμπλοκές. Χρήσιμο είναι επίσης, με ένα πιροβγάλτη που πρέπει να έχουμε αφού διαθέτουμε καραμπίνα, να βγάλουμε τον πίρο ή τους πίρους που συγκρατούν το όλο σύστημα της σκανδάλης μέσα στην κάσα. Έχοντας στην παλάμη μας το μηχανισμό της σκανδάλης, καθαρίζουμε όλα του τα εξαρτήματα με την οδοντόβουρτσα. 

Για όλα τα παραπάνω, θα πρέπει να συμβουλευόμαστε πάντα και το ειδικό βιβλιαράκι του κατασκευαστή που συνοδεύει το όπλο. Αν το αγοράσαμε μεταχειρισμένο, φροντίζουμε από κάποιο κατάστημα που θα διαθέτει, να προμηθευτούμε ένα. Πρέπει να σημειωθεί, ότι το σύστημα λειτουργίας στις καραμπίνες μετά τον καθαρισμό δεν λιπαίνεται, άρα πρέπει τα εξαρτήματα να είναι καθαρά και στεγνά. Ελαφρά, μπορούμε να λιπαίνουμε μόνο τα εξαρτήματα του κλείστρου και της σκανδάλης, καθώς και τους οδηγούς πάνω στους οποίους κινείται το κλείστρο.


Εσωτερικά ή εξωτερικά τσοκ
Επανερχόμαστε στην κάννη ή στις κάννες αν έχουμε δίκαννο, αφού πέρασε το δεκαπεντάλεπτο, που είναι το ελάχιστον για να μαλακώσουν τα κατάλοιπα. Βιδώνουμε στο άκρο της βέργας τη μεταλλική με λεπτές συρμάτινες ίνες από φωσφορούχο ορείχαλκο βούρτσα και περνάμε αρκετές φορές παλινδρομικά την κάννη –χωρίς να τη συστρέφουμε- από το πίσω μέρος πάντα (από τη θαλάμη) προς τα μπροστά (προς το στόμιο).

Εάν η κάννη διαθέτει εναλλασσόμενα τσοκ οποιουδήποτε είδους, δηλαδή εσωτερικά ή εξωτερικά τσοκάκια κ.λ.π., δεν το ξεβιδώνουμε για να καθαριστούν και αυτά σε αυτό το στάδιο. Κατόπιν, βγάζουμε τη βούρτσα και βιδώνουμε την υποδοχή υφάσματος. Αρχίζουμε να περνάμε την κάννη με στεγνά πανάκια μέχρι να βγει το τελευταίο καθαρό. Τότε, ελέγχουμε στο φως παρατηρώντας σχολαστικά το εσωτερικό της κάννης. Σε αυτό μπορεί να βοηθήσει ο ειδικός φακός για την επιθεώρηση κάννης «the bore inspector» της KLEEN BORE, ο οποίος βοηθάει στον πλήρη έλεγχο του εσωτερικού της. Εάν παρατηρήσουμε μολυβδώσεις που επιμένουν ή άλλα κατάλοιπα (πλαστικό κ.λπ.), περνάμε σε ένα άλλο σημαντικό στάδιο.

Βάζουμε ένα πανάκι καθαρό στην υποδοχή της βέργας, το βουτάμε μέσα στο απομολυβδωτικό υγρό που διατίθεται σε μπουκαλάκια γυάλινα και όχι σπρέι. Αφού ποτίσει το πανάκι καλά, περνάμε την κάννη τρεις-τέσσερις φορές και την αφήνουμε το λιγότερο για 10 με 15 λεπτά ώστε να ενεργήσει το υγρό.

Ακολούθως, βιδώνουμε στη βέργα τη μεταλλική ελικοειδή βούρτσα από φωσφορούχο ορείχαλκο, τη βουτάμε μέσα στο απομολυβδωτικό και περνάμε παλινδρομικά την κάννη αρκετές φορές. Μετά, με ένα καθαρό πανάκι, περνάμε την κάννη μέχρι να στεγνώσει και την ελέγχουμε στο φως. Αν υπάρχουν σκιές ή στίγματα που επιμένουν, επαναλαμβάνουμε τη διαδικασία μία φορά ακόμη. Αν πάλι δεν γίνει τίποτα, τότε, η κάννη πάει στον οπλουργό.
Αφού τελειώσουμε με τον καθαρισμό, βιδώνουμε στη βέργα τη μάλλινη βούρτσα και αφού την ψεκάσουμε με το σπρέι λιπάνσεως, περνάμε την κάννη τρεις με τέσσερις φορές. Εάν όμως το όπλο πρόκειται να μείνει για μήνες χωρίς να χρησιμοποιηθεί, τότε, το περνάμε με το Rust Guardit το αντιοξειδωτικό ή με λάδι που περιέχει Teflon. Επίσης, με το ίδιο περνάμε και όλες τις εξωτερικές μεταλλικές επιφάνειες του όπλου, φροντίζοντας να μην ποτίζονται τα ξύλα του.

Όμως προσοχή! Αν πρόκειται να χρησιμοποιήσουμε κάποια στιγμή το όπλο, πρέπει να περάσουμε την κάννη του όπλου με ένα πανάκι για να αφαιρεθεί το λάδι από το εσωτερικό της. Τα ξύλινα μέρη του όπλου αν έχουν φινίρισμα λινελαίου, τα τρίβουμε δυνατά (μέχρι να θερμανθεί το χέρι μας) με μαλακό ύφασμα και με τα δάχτυλα. Εάν όμως έχουν φινίρισμα βερνικιού εποξικού ή πολυεστερικού, θέλουν απλά ένα πέρασμα με γυαλιστικό επίπλων,. Καλό είναι μάλιστα, στο κυνήγι να έχουμε μαζί μας ένα τέτοιο ύφασμα (εμποτισμένο), ή καλύτερα ένα ειδικό πανί σαν αυτό που έχει η Kleen Bore και είναι εμποτισμένο με σιλικόνη για να περάσουμε το όπλο στο τέλος πριν το βάλουμε στη θήκη για να φύγουμε.


Ο ύπουλος εχθρός
Πρέπει να ξέρουμε ότι δεν πρέπει στο σπίτι να αφήνουμε το όπλο μας μέσα στη θήκη, είτε δερμάτινη είναι, είτε είναι από ύφασμα ή συνθετικό υλικό. Όλες αυτές απορροφούν λίγο ή πολλή υγρασία την οποία δύσκολα αποβάλλουν. Αρκεί να γνωρίζετε ότι τα βαμβακερά υφάσματα στο εμπόριο περιέχουν 9% υγρασία και τα μάλλινα 18%. Τα όπλα πρέπει να τοποθετούνται σε ειδική οπλοθήκη-έπιπλο ή σε κάποια ντουλάπα με κλειδαριά, μακριά από παιδιά και άσχετους. Τα τελευταία χρόνια, έχουν κυκλοφορήσει στο εξωτερικό, ειδικά χρηματοκιβώτια για όπλα, υψηλής ασφάλειας, με εξωτερική επένδυση που μοιάζει με έπιπλο. Ήδη έχουν έλθει σε ποικιλία τιμών, μεγεθών, σχεδίων και στην Ελλάδα, γιατί καλά όπλα πολλοί διαθέτουν, αλλά οι διαρρήκτες καιροφυλακτούν. Χρήσιμο επίσης είναι, να έχουμε κλειδαριές ασφάλειας που μπαίνουν στη σκανδάλη του όπλου, όπως οι γνωστές Master Block. 

Μην ξεχνάτε: ποτέ το όπλο μετά από βροχή στο κυνήγι δεν μπαίνει στη θήκη. Το αφήνουμε να στεγνώσει τελείως ή το στεγνώνουμε με χαρτοβάμβακα και αφού το σκουπίσουμε με το πανάκι της σιλικόνης, το βάζουμε στη θήκη. Μετά, στο σπίτι, θα ακολουθήσει ο περαιτέρω λεπτομερής καθαρισμός του, γιατί το νερό είναι ένας ύπουλος εχθρός για το όπλο και εισχωρεί στα πιο απρόσιτα σημεία του μηχανισμού.

Του Μπάμπη Αιγινήτη

απο:http://www.go-outdoor.gr

Πρόβλημα οι επιδρομές αγριογούρουνων στις καλλιέργειες πέριξ της Τρίπολης!

Έντονο πρόβλημα αντιμετωπίζουν οι αγρότες στην νότια περιφέρεια του δήμου Τρίπολης και ειδικότερα στα χωριά του Βαλτετσίου και την ευρύτερη περιοχή, από τα αγριογούρουνα που κάνουν καταστροφικές επιδρομές σε καλλιέργειες.

Το πρόβλημα με τα αγριογούρουνα έχει επιδεινωθεί μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές του 2007, γιατί έχασαν το πυκνό δάσος, από το οποίο είχαν τροφή και φώλιαζαν κι έγινε ακόμα πιο έντονο μετά τις φωτιές του περασμένου καλοκαιριού. Ταυτόχρονα, έχει πολλαπλασιαστεί ο αριθμός των ζώων, διότι τα τελευταία δύο χρόνια έχει μειωθεί και ο αριθμός των κυνηγών που ταξίδευαν στην περιοχή για να κυνηγήσουν ακόμα κι απ' τη Θεσσαλία.

Σύμφωνα με τους αγρότες της περιοχής οι ζημιές που προκαλούν τα αγριογούρουνα στις καλλιέργειες κυμαίνεται από 30% ως 50% της παραγωγής, σε σιτηρά, καστανοκαλλιέργειες και κτηνοτροφικά φυτά. Οι αγρότες ζητούν να ληφθούν μέτρα τόσο για την προστασία της παραγωγής τους, όσο και για τα αγριογούρουνα που στην ανάγκη τους για τροφή προκαλούν ζημιές και μια από τις προτάσεις που καταθέτουν είναι η δημιουργία ειδικής ελεγχόμενης ζώνης για κυνήγι αγριογούρουνου και εκπαίδευσης σκύλων, που θα φέρει ισοδύναμα έσοδα.

πηγη: http://www.kynigos.net.gr

ΘΕΡΜΟΠΛΗΞΙΑ ΣΤΟΝ ΣΚΥΛΟ... ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΠΡΟΣΟΧΗ!!

Η ζέστη του καλοκαιριού μπορεί να γίνει μαρτύριο όχι μόνο για μας, αλλά και για τα σκυλιά μας, αν δεν τα προστατέψουμε. Οι σκύλοι είναι γενικά πιο ευάλωτοι από εμάς στις υψηλές θερμοκρασίες. Η θερμοπληξία αποτελεί μια από τις πιο συχνές επείγουσες παθολογικές καταστάσεις που αντιμετωπίζουμε καθημερινά στην κλινική πράξη. Είναι μια εξαιρετικά επικίνδυνη κατάσταση, η οποία συνήθως δεν γίνεται έγκαιρα αντιληπτή από τον ιδιοκτήτη στα αρχικά της στάδια, με αποτέλεσμα τα περιστατικά που φθάνουν τελικά στην κλινική να είναι πλέον πολύ σοβαρά και να παρουσιάζονται αυξημένα ποσοστά θνησιμότητας.

Τα σκυλιά, όπως και όλα τα κατοικίδια θηλαστικά ανήκουν στα ομοιόθερμα ζώα, έχουν δηλαδή την δυνατότητα να διατηρούν την θερμοκρασία του σώματος τους σταθερή, χωρίς αυτή να επηρεάζεται από τις μεταβολές της θερμοκρασίας του περιβάλλοντος. Ένας υγιής οργανισμός αντιδρά αυξάνοντας τον μεταβολισμό του, δηλαδή τις καύσεις, σε περιπτώσεις που έχει ανάγκη για περισσότερη θερμότητα και μειώνοντας τις καύσεις και αυξάνοντας την αποβολή θερμότητας, στις περιπτώσεις που χρειάζεται να αποβάλει θερμότητα. Σε ορισμένες παθολογικές καταστάσεις, όπως είναι ο υποθυρεοειδισμός και οι εμπύρετες λοιμώξεις, ο οργανισμός αδυνατεί να ρυθμίσει την θερμοκρασία του σώματος και να την κρατήσει σταθερή. Οι διαδικασία της θερμορύθμισης περιλαμβάνει πολύπλοκες βιολογικές διαδικασίες, οι οποίες ρυθμίζονται από το θερμορυθμιστικό κέντρο του εγκεφάλου, τον υποθάλαμο, με ένα μηχανισμό έκκρισης διαφόρων ορμονών, που ρυθμίζουν τον μεταβολισμό και τις καύσεις τουυ οργανισμού.

Το ανθρώπινο σώμα είναι εφοδιασμένο με τους ιδρωτοποιούς αδένες του δέρματος. Έτσι σε αυξημένες θερμοκρασίες, δροσιζόμαστε μέσω του ιδρώτα, ο οποίος παράγεται από τους αδένες αυτούς, καλύπτει το σώμα μας και με την εξάτμιση του ρίχνει την θερμοκρασία του σώματος. Στο σκύλο ιδρωτοποιοί αδένες υπάρχουν μόνο στα πέλματα του και δεν παίζουν σημαντικό ρόλο στην διατήρηση της θερμοκρασίας του σώματος του. Οι σκύλοι για να διατηρήσουν σταθερή την θερμοκρασία του σώματος τους κατά την έκθεση τους σε θερμό περιβάλλον, βασίζονται στην αποβολή θερμότητας με την αναπνοή, δηλαδή με το λαχάνιασμα, κατά το οποίο ο σκύλος αναπνέει γρήγορα, με ανοιχτό το στόμα και τη γλώσσα έξω. Με αυτό τον τρόπο ο οργανισμός εξασφαλίζει αυξημένη ροή αέρα στην αναπνευστική οδό. Εισπνέει κρύο αέρα, ο οποίος περνά από τις υγρές και θερμές επιφάνειες της αναπνευστικής οδού, θερμαίνεται και προκαλείται εξάτμιση. Με τον τρόπο αυτό, κατά την εκπνοή αποβάλλεται μαζί με τον εκπνεόμενο αέρα και θερμότητα κι έτσι η θερμοκρασία του σώματος πέφτει. Αν και ο σκύλος με το λαχάνιασμα μπορεί να αποβάλλει αρκετή θερμότητα, πολύ περισσότερη από όση μπορεί να αποβάλλει ο άνθρωπος με τον ιδρώτα, εντούτοις σε περιπτώσεις που η ζέστη γύρω του είναι αφόρητη, το λαχάνιασμα δεν αρκεί ώστε να διατηρήσει σταθερή τη θερμοκρασία του, με αποτέλεσμα αυτή να αυξάνεται δραματικά.

Η φυσιολογική θερμοκρασία στον σκύλο όταν βρίσκεται σε ηρεμία είναι 38.2-39.3 βαθμούς Κελσίου, με μέση θερμοκρασία τους 38.5 βαθμούς Κελσίου. Συνήθως, η θερμοκρασία είναι λίγο πιο χαμηλή τις πρωινές ώρες και λίγο πιο ψηλή τις βραδινές ώρες.
Η υπερθερμία στον σκύλο συμβαίνει όταν η θερμοκρασία του σώματος του ανέβει πάνω από τους 39.3 βαθμούς Κελσίου και δεν πρέπει να συγχέεται με τον πυρετό. Παρόλο που και στις δύο καταστάσεις η θερμοκρασία του σώματος αυξάνεται, ο πυρετός είναι ένα σύνδρομο, που εκτός από την αύξηση της θερμοκρασίας, παρατηρούνται κι άλλα συμπτώματα, όπως κατάπτωση, ανορεξία, πολυουρία, ταχύπνοια, ταχυκαρδία κ.α. Ο πυρετός παρουσιάζεται σε περιπτώσεις λοιμώξεων από ιούς, μικρόβια, πρωτόζωα, σε τοξικώσεις και σαν αντίδραση σε ορισμένες πυρετογόνες χυμικές ουσίες. Η απλή υπερθερμία παρουσιάζεται συνήθως μετά από αύξηση των καύσεων του οργανισμού, λόγω έντονης άσκησης, όπως για παράδειγμα συμβαίνει στο κυνήγι και σε παθολογικές καταστάσεις του θυρεοειδή αδένα, ο οποίος είναι υπεύθυνος για την παραγωγή ορμονών που ρυθμίζουν τις καύσεις του οργανισμού.

Η παραμονή σε μικρούς, θερμούς και κλειστούς χώρους που δεν αερίζονται καλά, η έντονη άσκηση σε θερμό περιβάλλον και η υπερβολική έκθεση του ζώου στον ήλιο, μπορεί να οδηγήσει σε έντονη υπερθερμία και τελικά στην θερμοπληξία. Οι περισσότερες περιπτώσεις θερμοπληξίας παρατηρήθηκαν μετά από πολύ σύντομη, για μερικά λεπτά, παραμονή του σκύλου στο αυτοκίνητο ή στο κλουβί μεταφοράς όταν αυτά ήταν εκτεθειμένα στον ήλιο. Ακόμα, πολλά περιστατικά θερμοπληξίας παρατηρήθηκαν σε σκυλιά που κυνηγούσαν με υπερβολικό ζήλο κατά τις θερμές ώρες του καλοκαιριού και κατά την μεταφορά τους σε κλούβες στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου σε υπερβολικές θερμοκρασίες.

Όλες οι φυλές σκύλων κινδυνεύουν από θερμοπληξία, όμως πιο ευάλωτα είναι τα ζώα που ανήκουν στις βραχυκεφαλικές φυλές, τα οποία έχουν κοντές μουσούδες και κατά συνέπεια κοντές αναπνευστικές οδούς, οι οποίες λόγω του μικρού τους μήκους αδυνατούν να ρυθμίσουν αποτελεσματικά την αποβολή θερμότητας με την αναπνοή και την θερμοκρασία του σώματος τους. Τέτοιες φυλές είναι τα Pug, τα French bulldog, τα English bulldog, τα Boxer, τα Pekignese και τα Mastif. Πολύ ευαίσθητες είναι επίσης οι φυλές που έχουν πλούσιο ή διπλό τρίχωμα, όπως είναι τα German spitz, Pomeranian και Chow chow. Ιδιαίτερη προσοχή, χρειάζονται ακόμα τα πολύ νεαρά ή υπερήλικα ζώα, αυτά που έχουν σκουρόχρωμο τρίχωμα και τα παχύσαρκα ζώα. Επίσης, τα ζώα που παρουσιάζουν παθολογικές καταστάσεις που έχουν να κάνουν με το αναπνευστικό και το καρδιαγγειακό σύστημα, που παίρνουν φαρμακευτική αγωγή και που στο ιστορικό τους έχουν ήδη κάποιο προηγούμενο επεισόδιο θερμοπληξίας, παρουσιάζουν υψηλότερο κίνδυνο θερμοπληξίας σε σχέση με τα υγιή ζώα.

Για να αποφύγετε τον κίνδυνο θερμοπληξίας καλό είναι να αποφεύγεται η άσκηση, το κυνήγι, η εκπαίδευση του ζώου και κάθε άλλη δραστηριότητα, όταν υπάρχει ζέστη ή τουλάχιστον μειώνετε η διάρκεια και η ένταση αυτών όταν ο καιρός είναι θερμός. Η βόλτα κατά τους καλοκαιρινούς μήνες να γίνεται νωρίς το πρωί και αργά το βράδυ και να έχετε πάντα μαζί σας ένα μπουκάλι με κρύο νερό. Αποφύγετε την μεταφορά του σκύλου με το αυτοκίνητο κατά τις πολύ θερμές ώρες. Τα κλουβιά μεταφοράς, καθώς επίσης και το αυτοκίνητο πρέπει να αερίζονται ικανοποιητικά, να είναι άνετα και δροσερά. Δεν πρέπει ποτέ να αφήνουμε ούτε και για λίγο χρονικό διάστημα ένα ζώο μόνο του στο αυτοκίνητο, γιατί ακόμα και σε μια ανοιξιάτικη και όχι ιδιαίτερα θερμή ημέρα, αυτό μπορεί εύκολα να μετατραπεί σε καμίνι. Αν ο σκύλος μας ζει έξω, φροντίζουμε ώστε να έχει στην διάθεση του όλες τις ώρες της ημέρας κάποιο σκιερό μέρος στο οποίο να μπορεί να καταφύγει. Δεν ξεχνάμε τον σκύλο σε μπαλκόνια και ταράτσες εκτεθημένες στον ήλιο. Δεν δένουμε ποτέ τον σκύλο μας τις θερμές ώρες του καλοκαιριού, με μικρό λουρί, ο ήλιος κινείται και είναι επόμενο ότι σε κάποια στιγμή της ημέρας θα είναι από πάνω του. Το καλοκαίρι, έχουμε πάντα στην διάθεση του σκύλου μας όπου κι αν βρίσκεται άφθονο, καθαρό και δροσερό νερό και τον δροσίζουμε ανά τακτά χρονικά διαστήματα ραντίζοντας τον με νερό ή με βρεγμένη πετσέτα όταν αυτό κρίνεται αναγκαίο.

Η απλή υπερθερμία υποχωρεί συνήθως από μόνη της, ενώ στην περίπτωση της θερμοπληξίας είναι αναγκαίο να αντιμετωπιστεί εγκαίρως. Η θερμοκρασία του σώματος στις περιπτώσεις θερμοπληξίας είναι πολύ ψηλή, συνήθως πάνω από 42 βαθμούς Κελσίου. Όσο πιο γρήγορα επαναφέρουμε την θερμοκρασία του σώματος στα φυσιολογικά επίπεδα, τόσο λιγότερες θα είναι και οι μόνιμες βλάβες στα διάφορα συστήματα και όργανα του οργανισμού.

Τα πρώτα συμπτώματα της θερμοπληξίας είναι ότι το ζώο γίνετε νωχελικό, ανόρεκτο, παρουσιάζει κατάπτωση, ατονία, ζάλη, τάσεις για λιποθυμία, η αναπνοή γίνεται βαρετή και γρήγορη, τρέχουν πολλά σάλια, τα ούλα είναι έντονα κόκκινα και παρουσιάζει ταχυκαρδία. Μπορεί να κάνει εμετό και διάρροια. Παρουσιάζει αδυναμία συντονισμού στις κινήσεις του, χάνει την ισορροπία του, αδυνατεί να στηριχτεί στα πόδια του και πολλές φορές χάνει ακόμα και τις αισθήσεις του. Στην συνέχεια, καθώς η ώρα περνά και η θερμοκρασία του οργανισμού παραμένει πολύ ψηλή, τα συμπτώματα γίνονται ακόμα πιο δραματικά. Αρχίζει ο εκφυλισμός των μυών του σώματος και των διαφόρων οργάνων, από την καρδία παρουσιάζονται αρρυθμίες και από το αναπνευστικό σύστημα, δύσπνοια. Οι νεφροί καταστρέφονται και πολύ σύντομα οδηγούμαστε σε οξεία νεφρική ανεπάρκεια, η οποία συνοδεύεται συνήθως από αδυναμία ούρησης (ανουρία) και πνευμονικό οίδημα. Μπορεί ακόμα να παρατηρηθεί εγκεφαλικό οίδημα, με το ζώο να βρίσκεται σε κώμα ή να παρουσιάζει επιληπτικές κρίσεις. Επίσης, μια άλλη δραματική συνέπεια της θερμοπληξίας είναι τα προβλήματα που παρουσιάζονται στον μηχανισμό πήξης του αίματος, με αποτέλεσμα πολλές φορές τα ζώα να πεθαίνουν από ακατάσχετες αιμορραγίες.

Σε περίπτωση θερμοπληξίας η έγκαιρη και ψύχραιμη παρέμβαση από τον ιδιοκτήτη του ζώου είναι πολύ σημαντική και ελαττώνει κατά πολύ τα ποσοστά θνησιμότητας. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνετε είναι να τοποθετήσετε το ζώο σε δροσερό και καλά αεριζόμενο μέρος, καλύτερα σε κλιματιζόμενο μέρος. Θα πρέπει να βρέξετε το σώμα του με οινόπνευμα (καλύτερα) ή με νερό, όχι πολύ παγωμένο για να μην πάθει σοκ, με ψεκασμό. Καλό είναι να τοποθετήσετε κρύες πετσέτες, βρεγμένες με νερό στο κεφάλι και στον κορμό, να γίνουν κρύα μπάνια και να γίνει άμεση μεταφορά του ζώου στον κτηνίατρο, για να του δώσει τις πρώτες βοήθειες και να το νοσηλέψει στην κλινική. Προσέξτε, το παγωμένο νερό μπορεί να οδηγήσει το ζώο σε σόκ, από δραματική πτώση της θερμοκρασίας, που συνοδεύεται από χειρότερα πράγματα, γι΄ αυτό καλό είναι να το αποφεύγεται, εκτός αν δείτε ότι η θερμοκρασία δεν πέφτει με τίποτα και η κατάσταση του ζώου είναι κρίσιμη.

Δρ. Μαριάννα Γεωργίου

ΟΙ ΚΑΝΝΕΣ ΤΟΥ ΟΠΛΟΥ... ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ!!

Όταν μιλούμε για τις κάννες του λειόκαννου όπλου διάφορα ερωτηματικά μας δημιουργούνται. 

Τα πρώτα βήματα κατασκευής χάλυβα άρχισαν μετά το 1800 όταν οι μεταλλουργοί άρχισαν να προσθέτουν στον σίδηρο (Fe) άλλα στοιχεία όπως άνθρακα (C),μολυβδαίνιο (Mo), νικέλιο (Ni),χρώμιο (Gr) και πολλά άλλα. Ανάλογα με τις ιδιότητες που θέλουμε να έχει ο χάλυβας τότε προσθέτουμε ή αφαιρούμε στοιχεία ή ποσότητα αυτών.

Ένα εργοστάσιο καννών θέλει τον χάλυβα να έχει χαμηλό κόστος, μεγάλη αντοχή στις πιέσεις, ελαστικότητα επίσης να αντιστέκεται στην οξειδωτική δράση της πυρίτιδας του καψιλίου και της ατμόσφαιρας. Κάθε μέρος της κάννης συμπεριφέρεται διαφορετικά και οι προδιαγραφές του ατσαλιού είναι διαφορετικές.

Τύπος Χάλυβα

Πολλά είδη χάλυβα υπάρχουν εδώ και πολλά χρόνια και τα ονόματα των εταιριών αυτών έχουν χαραχτεί όχι μόνο στα όπλα αλλά και στην μνήμη των κατόχων των όπλων αυτών.

BÖEHLER το συναντούμε σε όπλα πολύ ακριβά όπως παλιά μοντέλα της Merkel Krieghoff στα ακριβά μοντέλα της Beretta στα Fratelli Gamba αλλά και σε άλλα όπλα κυρίως γερμανικών αλλά και αυστριακών εταιριών

KRUP Γερμανικό ατσάλι με επίσης υψηλό κόστος. Το συναντούμε στα Merkel,Blaser,Sauer και άλλα επίσης ακριβά όπλα.

BELOTA Ισπανικό ατσάλι εξαιρετικής ποιότητας.

SPECIAL STEEL ACCIAIO VICKERS Χαμηλού κόστους ατσάλι Αγγλικό αλλά το χρησιμοποιούν κυρίως Ιταλικές εταιρίες .

WINCHESTER STEEL

CHROMIUM MOLYBDENIUM STEEL

SPECIAL STEEL BREDA

NICKEL STEEL

COCKERILL SPECIAL STEEL

Μήκος κάννης

Έχει συζητηθεί από πολλούς αρθογράφους και πολλούς επιστήμονες για το ποιο μήκος κάννης είναι το πιο σωστό. Αποτελέσματα ερευνών έδειξαν ότι ανεξάρτητα αν το όπλο μας είναι 24 ίντσες ή 30 ίντσες η απώλεια στην ταχύτητα των σκαγιών είναι αμελητέα Αλλά επιλέγουμε μήκος κάννης ανάλογα με το είδος κυνηγίου που κάνουμε πχ αν κυνηγούμε μπεκάτσα επιλέγουμε όπλο 24 ιντσών. Αν όμως κυνηγούμε περδίκι πιο πολλοί επιλέγουν 28 ίντσες., Για καρτέρι που έχουμε πιο μεγάλες αποστάσεις επιλέγουμε 30 ίντσες ή ακόμα και 32 ίντσες. Όταν η απόσταση βολής είναι μικρή το όπλο με κοντή κάννη είναι πιο γρήγορο στην επώμηση. Όταν όμως η απόσταση βολής είναι πιο μεγάλη το όπλο με 30 ή 32 ίντσες, η ρίγα που σκοπεύουμε έχει πιο μεγάλο μήκος και έτσι έχουμε πιο λίγες πιθανότητες απόκλισης από την ευθεία..

Μήκος θαλάμης

Τα τελευταία χρόνια συναντούμε όπλα με μήκος θαλάμης από 65mm,67mm,70mm,76,mm μέχρι και 89mm.

Όμως πλέον τα εργοστάσια όπλων κατασκευάζουν κυρίως τα magnum (76mm)

Όταν έχουμε θαλάμη 70mm μπορούμε να τοποθετήσουμε φυσίγγιο 70mm ή και μικρότερο (67mm) αλλά δεν μπορούμε να βάλουμε 76mm φυσίγγιο γιατί υπάρχει μεγάλος φόβος ατυχήματος.

Μήκος κώνου

Το μεταβατικό στάδιο μεταξύ θαλάμης και αυλού είναι ο κώνος. Αυτό το στάδιο είναι πολύ σημαντικό για την ανάκρουση του όπλου και την απόδοση του όπλου. Το μήκος του κώνου δεν αναγράφετε σε κανένα σημείο πάνω στο όπλο αλλά πλέον τα περισσότερα όπλα κατασκευάζονται με μακρύ κώνο. Μόνο ένας ειδικός μπορεί να μετρήσει το μήκος ενός κώνου. Ένα όπλο με μακρύ κώνο και με διευρυμένο αυλό υπερέχει σημαντικά στη βλητική από ένα άλλο με ποιο κοντό κώνο και πιο στενό αυλό. Φυσικά πρέπει να χρησιμοποιήσουμε φυσίγγια νέας τεχνολογίας.

Διάμετρος αυλού

Το μέρος της κάννης από το τέλος του κώνου μέχρι την αρχή του τσοκ είναι ο αυλός.

Η διάμετρος του αυλού αρχίζει από 18,2mm μέχρι και 18,9mm. Τα τελευταία χρόνια πολλά όπλα έχουν 18,4 και 18,5mm διάμετρο. Αλλά κυκλοφορούν και τα όπλα με διευρυμένο αυλό 18,6mm μέχρι και 18,9mm που όπως έγραψα πιο πάνω με συνδυασμό και με τον μακρύ κώνο (long forcing cone) η ανάκρουση μειώνεται σε μεγάλο βαθμό.

Εσωτερική επιχρωμίωση

Η εσωτερική επιφάνια των καννών σε πολλά όπλα επικαλύπτεται με σκληρό χρώμιο.

Ένα μεγάλο μειονέκτημα του ατσαλιού είναι η εύκολη οξείδωση του και σταδιακά οι κάννες μας καταστρέφονται. Όταν η κάννη μας αρχίσει να οξειδώνετε είναι πολύ δύσκολο να την σταματήσουμε. Λόγοι πέραν από το κράμα του ατσαλιού που οι κάννες έχουν κατασκευαστεί (κάποια είναι πιο ευαίσθητα στην οξείδωση) είναι και η λείανση που έχουν υποστεί εσωτερικά. Όσο πιο καλή είναι η ποιότητα λείανσης τόσο πιο λίγοι πόροι παραμένουν στην επιφάνια .Για να γίνει αυτή η λείανση χρειάζονται έμπειροι εργάτες και πολλής χρόνος . Για αυτό όπλα υψηλού κόστους πολλές φορές είναι αχρωμίωτα . Ένας κυνηγός όταν αποφασίσει να αγοράσει ένα ακριβό αχρωμίωτο όπλο πρέπει να το εκτιμά και να είναι διαθετημένος να ξοδεύει χρόνο για την συντήρηση του.

Σύσφιξη τσοκ

Το τσοκάρισμα είναι το τελευταίο μέρος της κάννης πριν την έξοδο. Υπάρχουν τα σταθερά τσοκς και τα εναλλασσόμενα.. Το τσοκ αλλά και με συνδυασμό και με τα άλλα μέρη τις κάννης και με το φυσίγγιο θα μας δώσει την ανάλογη κατανομή που θέλουμε. Όταν σε ένα όπλο δεν υπάρχουν ενδείξεις για το τσοκ ο μόνος τρόπος για να βρούμε τι είναι πρέπει να το μετρήσει ο ειδικός. Μετρούμε την διάμετρο του αυλού και του τσοκ και τότε κρίνουμε το είδος του τσοκ.

Ότι όπλο και αν κρατάμε, κοντό –μακρύ, χρωμιομένο ή αχρωμίοτο πρέπει να αντιληφθούμε ότι στα χέρια μας έχουμε ένα φονικό εργαλείο. Ένα εργαλείο το οποίο θέλει συντήρηση και να το χειριζόμαστε με προσοχή και σύνεση. Σε αντίθετη περίπτωση μπορούμε να έχουμε κακά μέχρι και τραγικά αποτελέσματα. Ένα παραμελημένο όπλο ή ένα όπλο το οποίο χρησιμοποιείτε απερίσκεπτα και επιπόλαια μπορεί να έχει καταστροφικά αποτελέσματα για τους γύρο του ή ακόμη και για τον ίδιο τον κάτοχο του. Μια φωτογραφία είναι λένε χίλιες λέξεις, παρατηρήστε λοιπόν καλά τις φωτογραφίες με τα όπλα που έχουν εκραγεί και φανταστείτε την ώρα που έγινε η έκρηξη στα χέρια του κατόχου του. 

Toυ Κώστα Πελετιές

Διπλωματούχου Οπλουργού

ΑΠΟ:http://www.cyprushuntingmagazine.com